Adem'den mirastır aşk
ADEM’DEN MÝRASTIR AÞK/1
Cennet elmasýndan bir lokma alýp
Uçsuz bucaksýz bir hayâle dalýp
Gözler açýlýnca, bitince rüya
Sonsuzluk yolunda kalýnca yaya
Dünya denen handa ceza çekerek
Gözlere ebedi, tohum ekerek
Ademin kalbinden vurulmasý,aþk
Havva’nýn Adem’e sarýlmasý, aþk
Adem’in dünyaya mirasýdýr aþk
Dünyanýn evrene kirasýdýr aþk
Küçücük yaþlarda kalýp kuyuda
Tüm dünya habersiz derin uykuda
Çünkü kardeþleri kýskanýr onu
Mýsýr’a sultanlýk masalýn sonu
Herkes nur yüzüne hayranca bakar
Züleyha’nýn aþký, kalpleri yakar
Sabýr sabýr deyip yýllarca bekler
Yusuf’un gözünü gönlüne ekler
Gün gelir Züleyha kavuþur aþka
Yusuf için artýk dünya bir baþka
Böyle senelerce beklemektir aþk
Gönlüne dertleri eklemektir aþk
Züleyha’nýn gözüne yaþ olmaktýr aþk
Yusuf’un baðrýna taþ olmaktýr aþk
Mübarek anadan dünyaya gelip
Kederi, elemi yaþayýp bilp
Bu kutlu yollarda engel bilmeden
Aþkýný daðýtmak henüz ölmeden
Gerilmeyi, göze alýr çarmýha
Sevmek tek amaçtýr deðmez günaha
Ýsa’nýn göklere çýkmasýdýr aþk
Gönlünü sevdaya yakmasýdýr aþk
Bütün millet dedi ona avare
Derdi aþktýr onun istemez çare
Bir gece yarýsý yýldýz kayerken
Yaþanan acýyý takvim sayarken
Daðlara düþerek aradý suyu
Þirin yüreðinde derin bir kuyu
Yaþanan her anda aþka aðlayan
Yorgun kalbini kýrk yerden daðlayan
Ferhat’ýn, daðlarý delmesidir aþk
Þirinin hasretten ölmesdir aþk
Dünyada kavuþmak nasip olmamýþ
Diktikleri aðaç asla solmamýþ
Acýlar, hüzünler onun peþinde
Ýnsanlar habersiz kendi iþinde
Leyla taþlanarak yumunca gözü
Mecnun’un kalmadý dünyaya sözü
Kayýp bir þehirde çölde bir mezar
Mecnun’un sevdasý bu taþta yazar
Kayýp çöl Mecnun’un mekaný olur
Yaþlanýr burada huzuru bulur
Mecnun gibi çölde yaþlanmaktýr aþk
Leyla’yla aþk için taþlanmaktýr aþk
Yaþý küçük ama yüreði büyük
Sevdasý Ýstanbul omzunda bu yük
Hadis der; alacak Türk bu ocaðý
Fatih el kaldýrýp, aldý sancaðý
Ya bismillâl dedi baþladý savaþ
Yiðitler istemez ne su ne de aþ
Ýstanbul’u alýp, huzuru buldu
Tüm Türk aleminin gözleri doldu
Fatih’Ýn sevdasý Ýstanbul oldu
Tarih kitaplarý Fatih’i buldu
Türkler Ýstanbul’un yalnýz talibi
Aþk dediðin Fatih sevdasý gibi;
Gözünü kýrpmadan ölebilmektir
Ölürken dahi hep gülebilmektir
Çünkü her aþk birgün ölümle biter
Ayrýlýk kuþlarý gün gelir öter
Büyük yangýnlarý söndürmektir aþk
Nehirleri tersine döndürmektir aþk
Solmuþ br çiceði sulamaktýr aþk
Gözlerini kana bulamaktýr aþk
Koþarak sonunda yorulmaktýr aþk
Azrail’e birgün sorulmaktýr aþk
Gözünü bir göze ulamaktýr aþk
Günahý boynuna dolamaktýr aþk
Göklerden damlayan yaðmurun adý
En çok istediðin yemeðin tadý
Yalnýz kaldýðýnda geçmeyen zaman
Yare kavuþtuðun akýp giden an
Mekan gözetmeden yaþamaktýr aþk
Sevdanýn yükünü taþýmaktýr aþk
Bir kuþ gibi gökte süzülmektir aþk
Ayrý kaldýðýn an üzülmektir aþk
Baþladýðýn an deliliktir aþk
Yanýnca alevde veliliktir aþk
Gözlerin anlamlý bakýþýdýr aþk
Gözlerin yüreði yakýþýdýr aþk
Yaþayan aþýklar ayrý kalamaz
Bazý aþklar vardýr anlatýlamaz
Çünkü;
Ölümsüz aþklarýn, tarifi çoktur
Yaþadýðýn aþktan baþka aþk yoktur
Erol KONUR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.