.özür

Gözlerin aynaya bakarken aynayla arana girmeye cesaret eden tek beden benimkiydi.
Yüzsüzlüðümü yüzüme vurur gibi,
bana hayatý býraktýrýr gibi çektin ellerini;
düþtüm.
Tutsan da düþerdim belki,
belki ben kendim býrakýrdým ellerini.
Yüzlerini gördüm çünkü;
iki deðil daha fazlaydýlar sen aynaya bakarken.
Ve en son, sen bana bakarken de gösterdin hepsini:
teker teker.

"Zamanla" derdin, "zamanla olur her þey."
En saf halimle inandýðým en büyük yalanýn bu muydu bilmem;
çoðunun doðrularýný göremedim bile.
Ama bak, artýk bakmýyorum doðrular nerede diye.
Gözlerine bakmayý çoktan býraktým zaten;
her bakýþ bir þer, her gülüþ sâfi yalanken.
Bakmadýðým gözlerinden süzülen her damla
sana daha çok acýmamý, senden daha fazla býkmamý saðlarken
sakýn uzatma tekrar ellerini!
Parmaklarým birer býçak artýk senin için;
Tenine hiç deðmeyecek, seninle asla kirlenmeyecek býçaklar.

Artýk canýmý yakmýyor seni düþünmek,
artýk ihtiyacým yok saçlarýna dokunmaya;
kendi gerçekliðimi sende aramaya.
Tek masalým olduðunu söylerdim ya, artýk çok daha fazla farkýndayým
masallarýn birer kocaman yalan olduðunun.

Paylaþtýðýmýzý söylediðin düþü kovdum hayal gücümden; canhýraþ.
Sana da söyledim:
sana "seni seviyorum" dediðim için tabiattaki bütün canlýlardan milyonlarca kez özür dilerim.
Sosyal Medyada Paylaşın: