Gecenin bir yarýsý, iki yana düþen kollarýmda amansýz bir sýzý
Sol yanýmda bir yangýn, öylesine güçlü ve öylesine derin ki
Beynimi mikser misali karýþtýran, cevapsýz kalan onlarca sorunun izi
Mümkün deðil bir daha uyumak, bu da bana has bir uykusuzluk krizi…
Nicedir yoktu böyle bir derdim, deliksiz uykularým olmasa da
Gene de bedenim dinlenirdi bir iki saatlik dalmýþlýk anlarýmda
Dinginlik yaþardým, hiç bir þey duymadýðým, yarý ölümün koynunda
Ve hep ölesim gelirdi bu huzuru uykumda da olsa bulduðumda…
Gene baþladým bu günlerde uykusuzluk nöbetleri tutmaya
Türlü gerekçelerle, içimde aðýdý dinmeyen boþluðu avutmaya
Evreni düþündüm birde, kim bilir þimdi kaç kiþi ayakta
Kaç kiþinin umutlarý soldu ve yenik düþtü münzevi karanlýklara…
Yolcu istasyonlarý, hastane odalarý, þehirdeki boþ sokaklar
Ve sýcacýk bir tebessüme hasret, köprü altýndaki tinerci çocuklar
Derler ki insaný sevmek, kiþinin kendisini sevmesiyle baþlar
Dönüp kendime baktým birde, benim onlardan ne farkým var…
Görünen o ki kimse kimseyi olduðu gibi sevemedi, kabullenmedi
Oysa insanlar neden mutsuz sorusunun cevabý ne kadar açýk ve aleni
Gururlar yüzünden hatalar hiçe sayýldý, sevilerse sahipsiz kaldý
Her seferinde güle-güle git bileti, masum olanlarýn hesabýna kesildi…
Bu kez uykumu bölen, ne yokluðun, nede düþlerime gelmemen
odama sinsice dalan minik kediydi, açýk unuttuðum pencereden,
Biliyorum düþünmemek ve özlememek için harcadýðým çaba nafileydi
Ýtirafým; ben sende ne kadarsam, sen bende katlanarak çoðalmýþtýn inan ki…
Aynada kendimi tanýyamadým, bu mu benim sevgi anlayýþým
Yanlýþ olan bir þeyler var bu iþte ama nedenini anlayamadým
Sonra gözümün önüne hayalin geldi, içten gülüþünü dinledim
Saðanaklar altýndaydý yanaklarým, bütün umutlarým kül olurken
Ben sadece seyrettim ve ayrýlýðý yüreðime söyleyemedim…
Hatice AK /01.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.