ýlýk yaz günü esintisinden mi
yoksa uzun zamandýr silinip paklanmadýðýndan mý
alacalý bir hal alan ýþýðýn peþine düþmüþtü çocuk
vazgeçemiyordu aslýnda, alýþkanlýðý olmuþtu hani
belki de akde vefa, gizli bir anlaþma yapmýþlardý da
dillendiremiyorlardý sanki, el âlem ne der babýnda
genellikle dönemeçlerde, kâh saðýný, kâh solunu yansýtýyordu
ve zifiri gecede, aklýndaki zayýf ihtimalli ýþýðýnýn yordamýnda yol alýyordu
yönünü bulmaya çalýþýrken, biraz umut, biraz da yürek kýpýrtýlarýyla
geçtiði karanlýk dehlizlerin korkularýndan sýyrýlmaya çalýþýyordu
uzun zaman yürüdükten sonra, özlemini çektiði sesti duyduðu
biraz sevda, biraz yosun, birazda tuz kokan serinliði doyasýya soludu
yaný baþýna yerleþtirip ýþýðýný, boylu boyunca nemli kumlara uzandý
ellerini baþýnýn altýna yastýk yapýp gözlerini sýmsýký kapattý
gökyüzünü, yýldýzlarý, bulutlarý, bir de hüzün bakýþlý sevdiðini düþündü
çocukken de hayaller kurardý, bazen de kendine kýzardý
çünkü kurduðu bütün hayaller çýðlýk olur yarým kalýrdý
ay gökyüzünde neden hep ayný yerde durur da deðiþmez yeri
yýldýzlar kovalamaca oynarken neden takýlmaz ayaklarý
meselâ hayranlýkla seyreden çocuðun avuçlarýna neden düþmezler
tut ki kayalýklara düþtüler, acýr mý canlarý onlarýnda çocuðunki gibi
öyle olsa, çocuk ruhuyla dindirebilir mi yýldýzlarýn aðýtlarýný
belki de bu yüzden, hiç yere düþmez yýldýzlar ve hiç takýlmaz ayaklarý
kim bilir... diye düþündü ve öylece derin bir uykuya daldý
neden sonra daldýðý uykudan apansýz uyanýverdi
saðýna soluna bakýndý, ne deniz vardý, ne yýldýzlar
ne gökyüzü ne de uzandýðý nemli kumsal
düþler görüyormuþ belli ki
belki de hiç gerçekleþmeyen özlemlerini
baþýný kaldýrýp baktýðýnda
okuduðu romanla burun buruna geldi
nerede kaldýðýný bulmaya çalýþýrken
‘’Biliyorum Bu Ýmkânsýz Bir Aþk
Kendime Mani Olamýyorum
Yüreðim Seni Çok Sevdi’’
satýrlarý gözünün önüne, düþünde gördüðü kýyý þeridi gibi serildi
sonunda anladý çocuðun yüreðindeki çocuk, hayâl etmek yaþamak
yaþamak da hayâl etmekti biraz.
Ve içindeki haylaz çocuða seslendi
Hey çocuk...!
Duyuyor musun beni...!
Hayallerimi serbest býraktým...!
Sevaplarýný da günahlarýný da bana yaz...!
Yeter ki yüreðindeki sevgi ve yaþama sevincin tükenmesin,
Yeter ki olmasýn kupkuru bir dal, ya da zemheriye düþmüþ bir ayaz...!
Hatice AK/26.07.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.