‘gün aðarýrken eþiðimdeki her bismillah, çatlamýþ dudaklarýmda merhemin, solgun yüzümde erdemin oluyor.’
ardýmda býraktýðým bütün kapýlardan
sýyrýlýp da geldim, kapýna;
/yaný baþýna...
açým demedim, susuzum demedim
ayaðým çýplak, omuzum açýk demedim;
ardýmda göðe saf baðlamýþ ekinler
ve tomuru hüzzam meyveler býraktým.
neleri yaktým bir çýrpýda çalgý çaðanak;
gökyüzü bakýrdan entarisini çekmiþ,
ölülerin azat ettiði yer ýpýslak…
geleceðimi düþünmediðini düþünerek,
bütün özlemleri bir özleme baðladým.
evet, süründüm belki de yüzüstü
mahremimde kadife bir gül
ve dilimde sadakatime dair elestü
ama geldim... sana geldim.
dizlerime depremleri sardým da geldim.
‘evet þâhidim!’
uçsuz bucaksýz çayýrlar baðýþladým,
tarla kuþlarýnýn kýrýlgan kanatlarýna;
gagalarýna bir dirhem ‘amin’ býraktým,
tebessümler zimmetlediðim diyarýna
‘humar bakýþlarým yorgun’ demedim,
solgun yüzümü esirgemedim geldim.
hangi rüzgâra astým âhlarýmý bilmiyorum,
kirlenmiþ yakam kimin avuçlarýnda
ensemden tutan kimdir bilemiyorum
ama geldim, üþüsem de geldim.
çatlamýþ dudaklarýmda ateþten sarý yük
ve titreyen ellerimde süreðen bir aþk
menziline yakýn aðzý köpük köpük
ama geldim.. sana geldim.
saçlarýna dokunmama edebimle
/adabýmla
simsiyâh bir geceyi yardým da geldim.
‘evet þâhidim!’
kar bulutlarýný çektiðim göðsümle
bembeyaz çizgiler çizdim,
beni sana taþýyan dað yamaçlarýna
yol boyunca usul usul ‘fatiha’ emzirdim,
ardýç, incir ve zeytin aðaçlarýna
turaçlara, kýrlangýçlara
ve aç kuþlara acýmadým geldim.
kýlcal damarlarým dolu dizgin
þahlanan þahdamarým þaþkýn
kýpkýrmýzý bir Meryem Tuðu’nun
saçaklarýnda bin yýllýk vuslat türküsü
ondurmaz bir aþkýn öyküsü sadaðýmda
þimþek atlý ordularýn süvarisiydim
/geldim.
aklýmý býraktým, ceset yüklü meydanlarda
yollara düþtüm,
/düþkündüm belki ama
ezelden ebede aþkýn havarisiydim
geldim... sana geldim.
bütün yaralarýmý sardým da geldim.
‘evet þâhidim!’
turuncu bir yaðmuru taktým peþime
rýzkýný kesmeden saçlarýmýn renginin
bulandým ve boyandým güzelliðine...
gerdanlýðýna dolandým
çocuk saflýðýmý kýskanýrken
patikalara tutuþturduðum ayak izim
çar-çamurdur demedim geldim
koþa koþa sýrýlsýklam geldim.
dünden bugüne milâdým,
gündüzün bütün takvim yapraklarýna
gece çiçeklerinin utangaçlýðýný bezedim.
küçük küçük notlar býraktým sabahýna,
masmavi bir suyu yudumlar gibi...
topraðýn baðrýnda sakladýklarýný
kabartmasýna fýrsat vermeden geldim.
müellif telâþýndan ve kaygýsýndan ýrak
/yayan yapýldak ve yine ýpýslak,
hiçbir þeyi abartmadan geldim.
...sana geldim.
bâkiri olduðum figânlarý
býrakýp da ardýmda geldim.
‘evet þâhidim!’
balmumu inatlarýmý bir kenara býrakýp,
yanardað ifrâzý hasretini yüklendim;
dizkýran secdelerim pýrýl pýrýl
ve alfâbemde epeski kýyamlar...
/geldim.
bir cum’a gününü daha kutsarken
mahþer düðümlü peyâmlar çýrýlçýplak;
gözlerimdeki günâhý kovmadan geldim.
ezberbozan koyaklarda kaçak
/huzurunda uysal bir çocuk olan/
sarý nergislerle yýkanýp da geldim.
gelincik ve papatya tarlalarýndan geçtim
sana ulaþabilmenin umuduyla,
nefsin deryâsýnda nefesindeydim.
sað elin sol elimde
sana... sana geldim.
/aþkýn en aðýr kefesindeydim.
ruhumu ruhuna düðümledim.
aþkýna sarýldým
aþký visâle sardým da geldim.
‘evet þâhidim!’
onikiþubatikibinon – gaziantep
hakan ilhan kurt