Tamam susuyorum
Sana dair sesli hayal kurmak yasak bu þehirde
oysa ki hep dilimdeydin sen yokken de seni tanýmazken de
adýný dahi bilmezdim yüzlerce ismin içerisinde
hangisi adýmýn yanýnd hangisi adýma eþ
gaip bir sana sevdalandým
çoðu geceler masal gibi seni kendime anlatýrdým
dizine yatmýþým kýrlaþmýþ saçlarýmý okþuyorsun
hafiften kondurduðun bir buse gözlerimi kapatýyor
sonra
derin bir of saçlarým kendi ellerimde
bir kaç teli yolunmuþ gözlerim aðlamaklý
duvarlara attýðým yumruðun hesabý yok
ellerim kan içinde
odamýn baþ köþesine kurulmuþ yokluðun izlemekte
saatlerin yine karamsarlýða aktýðý saniyeleri
yine sensiz bir yatak bomboþ
ayaz kesmiþ uykularým
tanýmadýðým bir yüz rüyalarýmda bile yok
seni bulma ümidini bir ertesi güne deviriyorum
bilmediðim bir seni büyütürdüm içimde
þehrin rikayakâr yüzünden saklanýrdým
anlamsýz bakýþlar sýrada
hangi otobüse binsem sen binecekmisin diye bakardým
duraða yanaþacak olduðunda
yüzüm cama yapýþýr gözlerim kuyruktaki seni arardý
belkide yetiþemediðin hýzlý adýmlarla
Kahretsin
kaçýrdým derdin
son durakta son basamkta çýkar tekrar bakardým
acaba sen var mý diye
þehrin neresinde hangi sokakaðýnda yaþadýðýný bilmezdim
ama seni arardým sen bilmezdin
Susadým
haps olup kalmýþken düþlerime
kaldýrýmlar bir bir çekilirdi ayaklarýmdan
belkide ayný cafenin bahçesinde birbirimize sýrtý dönük
dert yanýyorduk karþýmýzdakine
ne bileyim iþte her yeri senle doldurmuþtum daha kim olduðunu bilmeden
sen bilmesende bu þehrin her hangi bir yerinde
sana duyduðum özlemlerim cirit atýyordu
seni anlatýyordu fakat sen bir yabancýydýn
kýzýl bir deniz gözlerimde
ismini bilmediðim bir sokaktýn belkide
gecenin bitmeyen sükutuna ilerliyorum
ses soluk kesildi caddelerde
kulaðýma takýrtýsý gelen acý adýmlarým
avuþlarýma düþen þýrýltý sesleri çaðlayan sesi gibi
kýrgýn bakýþlý uçuþan kelebeklere anlatabilseydim yokluðunu
belki de bir sokakta peþpeþe yürüdük ardýma dönüp hiç bakmadan
farklý köþelerden döndüðümde göz göze geldiðim
onlarca kýzýn peþinde þüpheli haldeyim
çoðu kez omuz omuza çarpýþtýðýmýz kiþiydin
belkide önüne baksana be diyen kiþiydin
belkide bilmeden geçiþirdik seninle
arka sokaklarda sek sek oynayan çocuklara sorardým
burdan güzel bir abla geçtimi
þaþkýn bakýþlý gözler üzerimde
dur tarif edeyim sana çocuk
kýrmýzý bir dudak
maviye çalan bir göz
dalgalý hafiften omuz üzerinde toplu bir saç
elleri yumþacýk sen kadar
güldüðünde ona özgü al al yanaklarýnda beliren bir çukur
b/öyle güzel bir abla geçtimi burdan çocuk
uzun bir sessizlikten sonra görmedim abi sesi kulaklarýmda
burda da yoksun galiba
seni aradým bulamadým yoksun galiba bu son arka sokakta
ve þehrin gün batýmý üzerime devriliyordu
gece oluyordu sen çýkýyordun bu seferde gök yüzünde
belkide kuyruklu bir yýldýz
saman yoluna benzeyen saçlarýn dalgalý bir tebbessümle
gözlerimi kamaþtýrýrdý gecenin yakamozunda
sen bilmesende kokun gelirdi
buram buram hýçkýrýþlarýn iliþirdi tenime
yokluðunun aðýr bedeli darbedir saklanan düþlerime
avare bir ben saklý soluksuz benzimde
Of yorgunum artýk bu þehirde
hani vardýya numune hastanesinin önünde
kýrmýzý bir bank
belki de orda yatan malüm kiþiydim
sen bilmesende yorgun düþmüþ yüregim
hipokrat amca al ne olursun gelmiþken saklý düþlerimi
acilen dikiþ atýlmasý gerekiyor
yara almýþ sessiz düþlerim sessizliðimde
anlamadýn mý hâlâ
bana sen borçlusun
yanýmda olmayýþýný
dizlerimden akýttýðým gözyaþýmý borçlusun
buram buram acizlik kokan mendilini ver bana
özlemin sancýsý kalsýn her hýçkýrýþýmda
bana hasret borçlusun ciðerlerim daðlanýrken son fiðanýmda
sen beni arama adresim dir
sakLý düþler mahallesi yalnýzlýk abidesi apartmaný
sol yanýndaki kapý
hadi bas artýk þu lanet olasý zile
hoþ geldin diyeyim
hoþ geldin saklý düþlerime