AZGIN NEHİRLER BOYU
Ne hükmü vardý söyle, renginin ve adýnýn,
Tutundum saçlarýndan, süheyla bir kadýnýn...
Çekti kýyýlarýna, yavaþça munis huyu,
Kaç dalga göðüsledim azgýn nehirler boyu...
Yollar çok dolaþýktý, þaþardým, bir beþerdim;
Þakuli bir iniþte yüzükoyun düþerdim.
Yürüdüm düþe kalka, elim, ayaðým yara !
Açýyordum göðsümü zamansýz rüzgarlara...
Zamanýdýr, yüzüne haykýr yüreðim, söyle ;
Ne yapardým olmasan dört yol aðzýnda böyle ?
Çalarken kapýlarý bir derviþ edasýyla ;
Uyanýrdým her sabah bir güzelin yasýyla!
Ne gün kaybettim bilmem, kendimi arýyordum;
Bütün olmazlýklarý kapýnda kýrýyordum...
Yollarýna düþerken bir bahar meltemiyle,
Konuþmayý öðrendim çiçeklerin diliyle...
Dilimden anlamazmýþ, ansýzýn çekip giden;
O an farkýna vardým, ümmiymiþim meðer ben!
Gözlerinin içinde, yakalarken o aný,
Öðrendim ve anladým; gelmiþti gül zamaný.
Güneþ gözümde konuk, kalbimde saklýydý ay,
Yürüdüm yalýn ayak, artýk gerisi kolay.
Ben yürüdüm ardýndan, sen sürürken saçýný,
Bulmuþtum bu yollarda, gönlümün ilacýný...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.