serin rüzgarýn ihtiyar þarkýsýnda çekiliyorum geceye
ýþýða hasret hayalden deniz çalarken
titrek ellerimde uzanan bir sessizlik
ay’a kara çalýyorum.
esmer yorgunluðun kaçkýn evlerinde
yalnýzlýðýn terkisiyle kendime demleniyorum
düþerken gölgelerime sokaklar
uyumayýþým bu yüzden.
hayalin ak atýnda ne dualar dondurdum maviye
gün eridi
gün erirken güneþi sattý anýlar
çünkü yýlgýn geliþim vardý ölüme
ve aðzýmda koca bir dünya
kim tutabilir karanfillerimi
ki
sular uykuya daldýðýnda uyanýyorum
içimden bir ah çýkýyor
sus þiirin kan haline kalýyorum.
hadi atlayýn uçurumlardan tarihler
kalbimi vuracak bu inleyen sisler
ahh baba
rüyalarýma yatsa anýlar hiçbir anýmý yaþayamazlar
ellerinde fenerle tedirgin etseler karanlýk duvarlarýmý
ud çalan bir adamýn sokaðýna götüremezler akþamlarýmý
ruhuma yansýyan ezgilerde yarýlýr gök
ve kýyýlarýmdan geçer yaðmurda ýslanmýþ çocuklar
gözbebeklerim üþüdükçe aðlarým
mavisini bilmediðim sabaha doðar gün
ellerim çýplak
korkularým mühür
bulut düþüncelerimin omzuna yaslanýrken
müthiþ kalabalýk þimþekler çakar beynimde
yakalanýrým baðýþlanmaz tuzaklara
karanlýk törpülendikçe sýmsýcak bir cehennem olur yüreðim
ahh baba
gizlerin kývýlcýmýyla saçýlýrým
kýrlangýç hýzýyla salla beni yangýnýmda
kurþun deðmesin tenime
yüzünü unutacaðým.
gün
sapsarý kesilecek titremelerime
bela bir yalnýzlýðýn içinde
usul usul kýmýldanýyor bedenim
dýþarýda köpekler havlýyor
içeride karanlýk
bekle beni baba
aklýma geldikçe sabrýn kapýna düþeceðim
bekle beni
hýnzýr bir fýsýltýnýn kalbinden yaþamak çýkartacaðým
ki,
Hilale her baktýðýnda gökyüzü kýpkýzýldý
ansýzýn bir serinlikti üþümüþlüðün
bilsen ne fakir duyguyla kýskanýyorum denizini
kollarýmý göðsüne sar