karanlýða kapanan kapýlarýn büyüsüne bozuluyorum
gece kim
ben kimim
gölgelerin korkusuna saklandým
hazýrladým kendimi ölüme
mutlaka su istiyorum
güneþ yüzünü aldý aklýmdan
bir yorgunluða uyanýrken uyuyor ruhum
ne annem gülüyor
ne de bütün suslar...
kim kaldý geriden bana
maviden kim...
beyaz baþladýðým hayata siyah bitiyorum
mor dudaklarýmda kýmýldanan durgun ay
dokunduðum her uðultuya ziyaným
serseri kentin ýþýklarýyla yanan Hilal
gece sen misin
oldukça soðuksun yükseklerden
ne garip týklým týklým bir karanlýk karýlmýþ
kendimi görmüyorum
üstelik
üstümde aþk
üstümde insanlar
boðuluyorum
geldim ve çaresiz gidiyorum
çukur gözlerimde ellerim yok ölüm
yaðmuru sýký dokuyun topraðýma
katiller ülkesinde
saklý mezarým.
bir vakit saçlarým daðýlýrdý
bulmaca masaldý susmalarým
sis bana döndü
kuþlar bana.
anýlarýn bulaþýðýný býrakýp gitmiþim mutluluktan
adýmlarýnýzdan
ve içinizdeki gemilerden seyrelmiþim
sorgum yok
duruþmaya hazýr saðým solum...
ahh...
beni iyi anlatan bir gece olun
sizede öleceðim
ýssýz bir aðrý olacaksýnýz eflatun tekrarlarýmda
nasýl anlatabildiniz beni meleklere
iyi mi...