ne adamlar çiziyorum yüzleri geceye bulanan
sevecen çocukluðumun masumuna doluyor yaðmur
gözyaþlarýyla ýslanýyorum...
terkedilmiþ baharýn soluklarý uçarken
umudu noktalýyorum ellerinde çiçek satan resimlere
hep karanlýk
hep delik deþik hüzün
akþam olma yalnýzlýðým
çingene acýyla dallanýyorum
ayaklarýmdan göçüp giden kuþlar
çöl susuzluðuyla kaybederken mavinin incilerini
ýrgat bir türküyle seviþiyorum.
kulaklarýmda bulut uðultusu
sabaha ceket giydiriyorum.
onlar
aydýnlýk biriktirmediðim zengin anýlar.
uyanýn kývýlcým kalemimin ömrüne
sizi kazýyacaðým