BİTECEK

Her þey bitecek bir gün.
Vakit tüketecek tenimde ki tazeliði.
Bayatlayacaðým haftalýk ekmek gibi.
Eskidikçe, deðerim artmayacak yýllanmýþ þarap misali.

Atýlacaðým bir köþeye.
Ne halim varsa göreceðim.
Oysa senden baþka her halim tükendi benim.
Görmeyeceðim.

Her þey bitecek bir gün.
Geçmiþin yangýný kalacak avuçlarýmda.
Ellerimden dumanlar olacak semada.
Seni arayacak rüzga,r her savruluþunda


Gözlerimde hurafe bir beklenti.
Gözlerinde kinli bir eklenti.
Kulaklarýmda acýlý bir söylenti.
Kulaklarýnda nankör bir körelti.

Körpe bir yalnýzlýk olacak yastýðýmýn her tarafýnda.
Kahvaltýsýz sabahlar, tuzsuz, þekersiz sofralar kurulacak önüme.
Çaysýz ikindiler, kahvesiz akþamlar,
Sayýsýz tiksintiler, çaresiz kaçanlar olacak ölüme.

Ama biliyorum.
Bitecek bir gün, beni sarhoþ eden bu yayýk çalkantýlarý.
Tuz basacak baðrýma,
Sensizliðin derin saplantýlarý.

Bildiðim bir þey var.
Umduðum bir þey de var.
Ýlk defa yanlýþ olsun istiyorum bildiðim.
Umduðumun doðru olmasý tek dileðim.

Lakin sen her þeyi bitireceksin bir gün.
Bir kaç haykýrýþa feda edeceksin varlýðýmý.
Nefret söylemlerinle bastýracaksýn sesine olan açlýðýmý.
Tokatlarýnla dindireceksin, içinde ki hiçliðimi.

Tacýný atacaksýn telli duvaklý umutlarýmýn.
Katledenlerden olacaðým sana göre.
Zalim ve yalancý olacaðým gözlerinde.
Haþin ve gaddardan ziyade bir sýfat taþýmayacaðým sende.

Birinci ömrünün, ikinci belasý,
Ýkinci hayatýnýn, üçüncü tekil þahsý,
Yeni kaleminin ilk karasý,
Kara defrerinin ikinci sýrasý...

Oysa tüm beyazlarýmý dökmüþtüm gül kokulu sayfalarýna.
Yakaran dileklerimi salmýþtým en bedbaht anýna.
Akmýþtým nehir misali kasisli yollarýna.
Kýrýk ayaklarýmla bile gelmiþtim yanýna.

Oysa iþgali önlemekle geçti ömrüm, tüm cephelere koþtum.
Þimdi tüm silahlarým boþ.
Kýþ ayýnda yangýnlarýnla, yaz ayýnda buzlarýnla boðuþtum.
Benle sen, hep ama hep aydýnlýktýn ama ben sensizlikle hep loþ.

Oysa nasýl da ýslanmýþtým yaðmurda,
Seni koruyabilmek pahasýna.
Düþmemiþtim, büyük savaþlarda,
Yitip gitmek tasasýna.

Oysa yokluklarýnda bir orman gibi tutuþtum.
Her yerde seni aradým, semada kartal gibi uçtum.
Kaplanlarýn arasýnda ceylan gibi koþtum.
Ama bitmedim, bu sevdayla hep coþtum.


Kýrýk dallarýna kuþtan tabip gibi kondum.
Sen sancýyla yanarken ben acýyla dondum.
Sen zaten gitmezsin diye, baþýmý yollara koydum.
Sen defalarca bitirdin, ben defalarca doðdum.


Biliyorum bitireceksin bir gün beni, savuracaksýn yellere.
Lakin þunu bil ki;
Ne doðuracak bir ana kaldý beni.
Ne de doðurtacak bir ebe.



Nuh BARITCI














Sosyal Medyada Paylaşın: