SOYKIRIM!
SOYKIRIM
Mazi kokan sözler yazýlmýþ tarih kitaplarýna.
Hayat kokulu metinler dökülmüþ çizgisiz sayfalara.
Eller mürekkep boyasý, ýrmýzý, mavi, kara.
Güneþle kim ýsýndý ki aralýkta?
Kim saplandý haziranda kara?
Kim saplandý Kurtuluþ ta kör bir kurþuna?
Açýp bakýn hepsi yazýyor sayfalarýmda.
Yüzler þahidi olmuþ zamanýn ve eskimiþ onlarla.
Koskoca bir tarih yatýyor, raflarda çürüyen kitaplarda.
Neden baþkalarýna soruyorsunuz, onlara baksanýza.
Ne arýyorsunuz o kadar uzakta?
Sorularýn cevabýmý yazýyor, içine toplandýðýnýz dört duvarda?
Gerçekler mi var havaya kalkan parmaklarýnýzda?
Ne iþi var burada ki gerçeklerin, uzakta ki binalarda?
Haa... Bu arada;
Siz ne arýyorsunuz böylesine bir telaþla?
Dal kýrým.
Ad kýrým.
Irk kýrým.
Soy kýrým!
Ne bakýyorsunuz bana?
Tanýyamadýnýz mý acaba?
Ben Anadoluda bir bozkýrým.
Ceset üzerinde eriyen buz kalýbýyým doðuda
Ne arýyorsunuz uzakta?
Gelip baksanýza etrafýma.
Neden sormadýnýz savaþ kokan sayfalara?
Neden sormadýnýz Karsta yaþayan ermeni Gardaþýma.
Ben tanýðým, kýrýp geçirdiðiniz soylara.
Kiminiz Cezayir’de... Kiminiz Irak’ ta
Þahidim füzelerinize hedef olan çocuklara.
Evet...
Özgürlük götürdünüz onlara.
Özgürce ölebilirler.
Ama zannetmeyin; Ýlahi adalet çok uzakta.
Azat ettiniz deli çýðlýklarýný
Korku odalarýnýn kapýlarýný azat ettiniz.
Kana susamýþ askerlerinizi azat ettiniz.
Damarlarda dolaþan kanlarýný azat ettiniz.
Kalplerini azat ettiniz.
Ölümü azat ettiniz.
Ýþte... Özgürlük götürdünüz onlara.
Ölümü saldýnýz kýrýk dökük kapýlarýna.
Kýrdýnýz umutlarýný deli kurþunlarla.
Kýrdýnýz kalplerini bombalarla.
Kýrdýnýz hayallerini havan toplarýyla.
Tecavüzlerle demokratlaþtýrdýnýz hayatlarýný.
Ýþkencelerle saðladýnýz refahý.
Damla damla göz yaþý ve binlerce sabi sübyanýn ahý.
Söyleyin; insan olana kafi deðil mi bunun kahrý?
Soyu sopu kýrýlýp dökülse cehennemde, tükenir mi bunun günahý?
Siz hala ne arýyorsunuz o kadar uzakta?
Mermiler uçuþuyor alt tarafýmda.
Ýnsanlar ölüyor saðýmda solumda.
Ne soylar kýrýldý ellerinizde, kýrýlýyor da.
Ben uçan kuþlar kadar þahidim onlara.
Sen kýrým mý arýyorsun ak sarayýnýn kara odalarýnda.
Ben Anadolu topraðýyým
Aradýðýnýz kýrýmlar yatýyor altýmda.
Bir kazmayla eþip baksanýza.
Yýllardýr dört duvarlarýn içinde aradýðýnýz adalet,
Küflenmiþ topraklarýn ve taþsýz mezarlarýn altýnda.
Kalubeladan beri içinizde duran dalalet,
Tam on sekiz bin alemin aklýnda.
Nuh BARITCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.