SAKARYA

Gönlümün nadide yeridir O.

Sevgiyi gönül köþeme yatýran,
Aþký kalbime tattýrandýr O.

Hani güneþ ufuktan masumca batarya,
Gecelere esir düþen caddelerde,
Karanlýða güneþ gibi doðandýr Sakarya.

Çark caddesidir, donatýmdýr.
Kalbimi güllerle donatandýr.
Beni sevdiklerime kavuþturandýr.
Ýstanbul’ a giden tirendir Sakarya.

Bir alemdir gözlerimde
Yüreðimde huzur madeni.
Nerdesin, koklamaya doyamadýðým papatya?
Yüreðime dert oldu sensizlik.
Gelemiyorum sana Sakarya.

Haziran güneþini özledim senin.
Okula giderken, alnýmda ki teri siliþimi...
Ve yol üzerinde ki pastaneyi…
“Sonra ödersin” diyen esnafýný özledim.
Hani o göz alan akþamlarýn vardýya,
Doyamadým ýþýklý yollarýna Sakarya.

Keþke yürüsem de yorulsam Hýzýrtepe’nin yamacýnda.
Çayýmý yudumlasam en güzel ocaðýnda.
Bir bebek gibi uyusam kucaðýnda.
Uzansam, yatak gibi ovalarýnda
Yollarýnda meçhul bir yolcu olsam.
Yorgun olsa ayaklarým, kavrulsam sýcaðýnda.
Bir yudum su verir misin Sakarya?

Güzelim Sakarya.
Hani ýrmaklar hýrçýnca akarya,
Önünde dað taþ býrakmazya,
Hani oyuncaklarým sularda kaybolurya,
Bir deniz akarya gözlerimden,
Bir tel koparya saçlarýmdan,
Bir parça eksilirya gönlümden,
Ýþte öyle sevdim seni Sakarya.

Güzelim Sakarya,
Bana ihanet etmeyen þehir,
Yokluðun yüreðime zehir.
Gecelerime zifir.
Sende olmadýðým zaman bin kahýr.
Sana gelememek þahsýma hakaret,
Bana bir büyük küfür.
Kurþun namludan çýkýp ciðerime saplanýrya,
Ýþte öyle özledim seni Sakarya.

Temmuz akþamlarýnda kaldýrýmlarýný yýkadým,
Terimle, yaþlarýmla.
Sana tükürene öfkeyle çattým kaþlarýmla.
Eridi buzlarým, yakýcý sýcaðýnda.
Güneþinle ýsýndý üþüyen parmaklarým.
Gelemiyorum, baðlandý elim, koptu ayaklarým.
Sanki vuruldum zincire, prangaya.
Gömüldü bacaklarým, sensiz gecelerin karanlýðýna.
Hani aniden elektrikler kesilirya.
Ben sensiz sönük bir lamba, bitik bir batarya.

Bin dokuz yüz foksan dokuzun,
On yedinci aðustosunda,
Enkazýn korkunç uðultusunda,
Tam da þehrin ortasýnda,
Derin ama derin bir fay koparya,
Yürekler korkudan “hay” deyip atarya,
Taþlar yerinden yay gibi oynarya,
Yaþlar gözümden çay gibi akarya,,
Yarenler imdadýma tay gibi koþarya,
Aklým halime “vay” deyip þaþarya,
Senden ayrýlýrken böyle yýkýldým Sakarya.

Bir asker korkusuzca ölüme koþarya,
“Allah Allah...” diye baðýrýr,
Ve ölüm öfkeyle onu çaðýrýrya,
Yiðitler ellerinde silah,
Yüreðinde azim ve inanç,
Ruhlarýnda cesaret ve kudretle,
Kurþunlara “baðýmsýzlýk” diye sarýlýp vatan aþkýyla coþarya,
Meydan muharebesinde þehit düþüp,
Ölmeden topraða girerya,
Sonra akan kanlar tohum gibi topraða karýþýp,
Koskoca bir memleket olura,
Doðduðum memleket gibi sevdim seni Sakarya.




Nuh BARITCI

Sosyal Medyada Paylaşın: