Denize nazýr suskunluðuyla Bir bakýn orta yerinde oturuyor yalnýzlýðým. Sað yanýna dönüp boþluðun kulaðýna fýsýldadý ‘’Uzaklarý bitir, benim için deðilse bile Ýstanbul’un hatýrýna bitir Dostum!’’ Boþlukta yitip giden sese cevap sessizlikti. Dikip gözlerini ufka gülümsedi yalnýzlýðým Sahibesinin dolan gözleriyle alay edercesine Gülümsedi…
Sol yanýna dönüp boþluðun kulaðýna fýsýldadý; ‘’Dön artýk, benim için deðilse bile Yüreðimde hala kanayan yaranýn hatýrýna dön Sevgili!’’ Boþlukta parçalanan sesin cevaplarý Ýki dudaðýmýn arasýndan dökülüverdi. Dönemez, ayaklarýnda baþka adýmlarýn izleri. Dönemez, baþka avuçlarýn teri avuçlarýnda. Dönemez, dudaklarýnda baþka hayatlarýn nefesi.
Dikip gözlerini ufka sustu yalnýzlýðým. Yüreðimdeki infilakla hýçkýrdým, Dönemez! Parmaðýndaki o alyansla Ýçimde kazdýðý mezardan Dirilip gelemez… Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.