Gülüþün dikildi puslu bakýþlarýma, Dün gibi yakýn, bu gün kadar uzak. Güldün öylece… Aydýnlandý yokluðundan solmuþ çehrem. Tutundu kederim bu gün sandýðým geçmiþ gitmiþliðine.
Gözlerin dikildi günü sende kalan sonsuz gecelerime, Yeþile boyandý zifir siyahlar. Sema ya uzanan avuçlarýma aktý zehir yokluðun. Gözyaþýmýn tuzuyla yandý, Gururumla sardýðým açýk yaralar.
Zaman sabrý öðretirken, Beklemelere baðýþýklýk kazanýyordu yüreðim Ellerinde güneþlerimle çýkagelecektin bir gün Uyanacaktý ruhum, Yokluðunun kâbuslarýndan varlýðýnýn eþsizliðine.
Gelmedin! Yýllar aklar düþürdü el sürdüðün zifir siyah saçlarýma. Aðaran her telde silindi el izlerin… Mayýnlara bastý yüreðim bir baþýma verdiðim bu savaþta Koptun parça parça savruldun canýmda. Bilmedin!
Gelmeyiþlerinle hýrpalanan bekleyiþlerim Vazgeçiþlere yol aldý Gelme! Sende kalan günlerim, gülüþlerimle, Yaþadým mý senden sonra? Bilme! Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.