Son vedalar sonu deðil tüm yaþanmýþlýklarýn Hoþça kal deyip gidiþler Baþka eller, baþka gözler, baþka sarýlmalar Bitiþi deðil hiçbir baþlamýþlýðýn… Anlatacak çok hikâyem var sana… Dinleyecek gücü var mý piþmanlýðýnýn?
Sen baþka gönüllere yol aldýðýnda Bakmadýðýn ardýnda kalan ben Zamansýz bir infilakla Paramparça olan hayallerimi süpürüyordum Gururumun sükûtuyla. Sen giderken ben geri dönüyordum Arda kalanlar duraðýna…
Günlerce uyudum, gecelerce hýçkýrdým Bakmadým telefonlara Takvimleri saymadým Gelip geçen mevsimlere aldýrmadan Ýlkbaharýn ortasýnda kara kýþlar yaþadým Üþüdüm yokluðunda, çok üþüdüm…
Çiçeklerini koklayamadan yiten bahar Ardýnda sakladýðý yazý getirdi evrene. Çýkardým gar dolaptan Giyilmeyi unutan rengârenk elbiseleri. En kýrmýzýsýný giyinip üzerime Yürüdüm tüm renksizliklerin üzerine…
Kabullendiðim gidiþinle canlanan umudum Yeni hoþ geldinlerle süslendi. Her hoþ geldin yeni bir hoþça kala varýrken Gülümsedim… Gözyaþýmý göremedi senden sonra kimseler.
Gidiþini kabullendiðimden beri Sol göðsümün altýnda yýrtýlan cepte Hoþ geldinleri, hoþça kallara ilikliyorum. Bu gün ise anlatacak hiçbir þeyim yok sana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.