Sessizliðim aldý baþýný gidiyor Sabah ezanlarýna dek hecesiz, cümlesiz Oturuyorum ýssýzlýklarýn orta yerinde. Ýzlediðim filmlerin mutlu sonlarýna Mutsuz sonlarýmdan replikler ekliyorum Gitme kal diyen esas adamýn sesi Hoþça kal a bürünerek yankýlanýyor kulaklarýmda
Büyüdükçe büyüyor içimdeki bomboþluk Güzel anýlarý nakaratlarýnda saklayan Bir þarkýya tutunuyor yüreðimin elleri Yüzüme yayýlan tebessümlerimi yaðmalýyor Gözlerimden boþalan tuzu keskin yaþlar. Sus pus kesilen dilimde hýçkýrýklaþýyor tek bir cümle Özledim!
Hýzla açýp perdeleri Baþka bir þehrin baþka pencerelerinden izlediðin O göðe bakýyorum Bakýþlarýnýn güneþi doðuyor karanlýklarý delerek Aydýnlanýyor tüm evren Soluðumla buðulanan cama Üþüyen ellerimle yazýyorum Özledim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.