Bu isyan denizin sessiz hüznünde korkularima aldirmadan Ölüme kollarimi kayitsiz acip Ve bir tek gözyasi bile dökmemeye yeminli Sonsuzadek buralardan gitmemin sebebi sensin Biliyorum... ilk kez bukadar aciz ve bir okadarda sancili Gözlerimizin yagmuruna bile aldirmadan Ama serseri bir kursunun titreyen bir kalbi Hoyrat ve umarsizca parcalamasi gibi kanli ve yakici oldu ayriligimiz seninle. Son noktayi onurlu ve dostca koyamadik maalesef Simdi basi dimdik.! Ama kirik camlar gibi paramparca Bombalanmis sehirler gibi yikik dökük Yarali bir asker gibi kabetmis Sonsuza dek buralardan gitmemin sebebi sensin
Yanlizlikdan ürpermene gerek kalmadi artik En yanlizini yanima aldim. Acilar acitamayacak birdaha canini korkma oda benimle. Cehennemede olsa bu basiretsiz yolculugumun sonu Asi kartallarin yanlizliga kanat cirpmasi gibi isyankar sonsuzadek buralardan gitmemin sebebi sensin.
Simdi... O nasir tutmus kalbinde kimler hüküm sürer Yaralarini hangi hoyrat eller sarar Boskalan yastigimi kim doldurur bilemem Eylüle benzettigim gözlerini carmiha geriyorum bugece acimadan Canimi yakan her hatirami atese verdim tutusmadan Ve ellerini...ellerini son birdefa olsun tutamadan Seni bir an bile unutmadan. Sonsuza dek buralardan gitmemin sebebi sensin
Hani o yoksullugumun kaniti dedigin Sana benim gibi küskün tahta merdivenlerin Zelvede bir keskin bicak gibi esen Ayrilik rüzgarininda bir günahi yok bu apansiz gidisimde Herkesten ve herseden biktim hepsi bu... Her gittigim yerde benden önce sen vardin Ama bu seferki baska ilk defa böylesine karardi gözlerim ilk defa senden böylesine vazgecisim Ve sonsuzadek buralardan gitmemin sebei sensin...
mayis 2010 münih
Sosyal Medyada Paylaşın:
EDEBİYETE KADAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.