BAŞKALAŞMAK

“yaþlandýkça insan dünya baþkalaþýyor”* diyor þair


yaþ ilerledikçe zaman korkusu düþer ya yüreðe
görüþ deðiþir kýsalan zamanda /dünya dar gelir insana
ne kadar çok birikmiþtir yarýna /kalanlar
ve daha sýký tutarsýn elinden yaþamý
içinde yaþamak hevesi kalmýþsa...


yokluðunda büyüdüm
yok oldum haberi geldiðinde
gün ýþýðý karardý, gece kapandý üzerime


þimdi bir çocukluk bahçesinde gezinirken adýmlarým
deniz kokusunda, yanýk iyot duyumsuyorum derinden
vapurlarýn düdük sesleri vuruyor kulaðýma
martýlar çýðlýk çýðlýk ekmek kavgasýnda
aðaçlar, çiçekler, böcekler /canlý canlý tabiat ana

çocuk cývýltýsý susuyor birden
boynu bükük o masum resim
gözümde/ gençliðimin isyankâr kýzý
dalgalarýn sýrtýnda, denizi okþarken kulaçlarý
sakin uzaklara bakan gözlerinde þimþekler çakardý
içinden gitmeyen akþam alacasýnda
kanayan elleriyle
esmer bir ýþýðý, beyaza çalmaya uðraþýrdý

ellerinde uç uç böcekleri
sesi, yeni seslere karýþacakken
vâveylayla söktü þafak
bir ateþ yeliyle ölüm kesti yolunu
onmaz bir sýzý derin bir sessizlik býraktý içine
o zamandan bu yana bitmedi depremleri
duruyor halâ, boðazýndak taþ yumru
her yol kýrk çatal görüþ yok/tu
üzerinde kör gecenin ayaklarý
ezdi ha ezdi...

ilk ömür yangýnýnda, târumar oldu ruhu
hayat düþtü gözünden
bir daha eskisi gibi sevemedi onu

çocuk salýncaðý kopmuþtu
artýk pamuk þekeri de yoktu

hayatýna ilk giren adamý uzak yollara uðurladý
gitgide palazlanan arsýz bir yalnýzlýk kaldý /ona ömürde


Hâdiye Kaptan


*Attilâ Ýlhan

c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: