Yýldýzý yok, ayý yok, Sönmüþ tüm sokak lambalarý. Büyüyen göz bebeklerim kör bakýþlara maðlup, Düþtüm korktuðum karanlýklarýn Keskin býçak sýrtlarýna.
Bir yýldýz çýkageldi, Uzaklýðýn sýnýr kapýsýndan. Kamaþtý körleþen gözlerim, Karýncalanan avuçlarýmý açýp sema ya Kan kaybeden sevdamý sardým dualarla.
Bir gölge boy gösterdi, Kalkmaya didindiðim kaldýrýmlarda. Sen boylarda, bir yarýsý beyaz, bir yarýsý kara. Sen kokularda, sen bakýþlarda Bir gölge el verdi.
Uzansam karalanýr bir yýldýzlýk aydýnlýðým. Uzanmasam aklanýr mý? Dört mevsimlik karanlýðým… Uzandým hesapsýz, kitapsýz riyakâr parmak uçlarýna. Beþinci mevsimim diyerek tutundum Avuçlarýndaki bitimsiz baðbozumuna.
Gözlerime deðen gözlerinde izledim Her geliþinin ardýndaki gitmeleri. Üþüdü küçülen göz bebeklerim, Bir kâbustan uyanýr gibi sýçradý ruhum, Senin karalarýndan Benim uçurum kýyýsý yalnýzlýklarýma.
Gün doðumuyla büyüsü yitti gecenin. Yüreðime takýp muskalarý, Sol gözümden bir damla sallandýrdým. Rüyasýný dahi göremediðim, Beþinci mevsim masalýna… Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.