En çok körebeyi sevmiþiz, Körü körüne sevmiþiz… Acýlýnca gözlerimizdeki bað, En dibine vurup gerçeklerin Çöküntülerimizle saklambaç oynamýþýz… Büyümekse kabullenip gitmek, büyüdük!
Çocukluðum, gençliðim, inanýþým Hangi yaðmur ýslattý gülüþlerini? Hayatla ip atlayacaktýk, Gidenlerin ardýndan sallanacaktýk Güneþli bir salýncakta. Yenik mi düþtün bu kýþa? Bak eridi karlar, güneþ aydýnlatýyor yollarý. Yakalamaç oynamanýn tam vakti hayatla.
Gitme diyememek sana dilimin gururumu? Gideceðini bile bile gitme demek kelime israfý git! Beni býrak bu caddelerde, Beni býrak kendi enkazlarýmda Salýncaðýn boþ kalmayacak, Ardýndan sallanacaðým rüzgâra karþý.
Gözünün bebeðine akýtýp gözümü Gidiþine el sallayan avuçlarým, Kocaman boþluðuna merhaba diyor. Gitme diyemediðim gibi Gelme de diyemiyor lisaným sana. Sen yinede gelme… Mutlu olabildiðin uzaklarýmda kal!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zayi Mavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.