Sonunda bir gün

ay düþerdi geceden sen gülerken
biliyorum / eskilerde kaldý diyeceksin
öyle çok ki içindeki mezar taþlarý
yüzünden düþtü / taþ kesti tebessümlerin
derbeder günlerin aðýrlýðýnda yüreðin bu yüzden


rengârenk parlak düþlerini anlatýrdýn hani bana anýmsa
bu vakitler hazan bahçelerinden geçiyorsun durma
gövdeye tutunamayan kýrýk bir dal ruhun
düþtü düþecek gövdenden


çocuk gülüþünün koparýlýþýný
anneden kesilen çocuk koþmalarýný
kaldýr at artýk bu hatýrlamalarý

varsýn nisan yaðmuru kadar az olsun içeceðin su
ve þubat kadar kýsa olsun ömürde doyacaðýn gün
dolu dolu iç yaþamý / dolu dolu iç /te yeniden hatýrla tadýný
ölüm gelecek nasýlsa çat kapý

kanma /yönünü þaþýrtan gece görüþündeki gözlerine
varacaðýný sanarak
durmadan kuzeye kuzeye yürüyorsun
karanlýðý parlatan güneþe doðru/ sun
yüzünü kaldýrdýðýnda sen olacaksýn
karanlýðýn içinde kayboluyor cýlýz sesin
eylül hâlini görüyorsun mevsimin

sahip ol ruhuna, eksiltsin bu kederi
yeni bahçelerde gezin / terk-i diyar eylesin sükûtun
çözülemeyen ne varsa düðümünden býrak öyle kalsýn
her bir telini sev saçlarýnýn
dün devrilip kaldý eski bahçelerde gör(me)

sen hayâl denizinde yüz (me)
içinde sessizce bekleyen yaz
yakana yapýþan kýþýn korkusundan
efkârýný savurdukça soluðuna
daha daha / bir kat daha fazla yanacak için


bu gidiþin gidiþ deðil / ham yazdan ümitsizim
düþmedikçe yakandan kýþ
dokunamayacak bir türlü tenine


kendine hayrý olmayanýn
kimseye hayrý olmazmýþ ya
kýpýrda(n) biraz, menzile varamadan daha yaz
kar yangýnlarýnda kalacak yine
oysa ne âný, ne günü ne de yarýný belli deðil onun da
kim bulmuþ ki sonsuzluðu fâni dünyada


geçmiþi konuþturup durma içinde
nasýl uyanýyorsa toprak býkýp usanmadan her mevsime
piþmanlýklarla açýlmasýn gözün yeni güne
artýk mavi yeþil deniz kokusu getir sabahlarýna


yaþamak dediðin
ölümün galibiyeti / senin maðlubiyetin
unutulmak deðil mi sonunda bir gün




Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: