Dün gece uzun uzun seni düþündüm anne, tarifsiz bir huzurla yüreðimde. Bana ninniler söyleyen ve babamýn ardýndan aðýtlar yakan sesini, Þefkat abidesi, sýcacýk kalbinin dünyaya açýlan penceresi gözlerini. Ve ne vakittir öksüz kalan saçlarýmýn en büyük hasreti ellerini.
Dün gece seni düþündüm anne … ve Topraðýn yaðmura olan özlemiyle çatladýðý, Berfinin hayatýný güneþe adadýðý, Hz. Mevlana’nýn semahýyla yakarýþý gibi seni ne çok özlediðimi.
Dün gece dualarým senin içindi anne, þükrümle. En derin acýlarla daðlanýrken ciðerin sen ki þükrü dilinden düþürmedin. Sabýr daðýnýn zirvesindesin biliyorum; Ve o daðda bir parça taþ olabilmeyi ne çok diliyorum.
Dün gece sensiz soðuk gurbet ocaðýnda yastýða koyduðumda baþýmý, O an senin kucaðýndaydým anne; nasýrlý, toprak kokan ellerin okþuyordu saçýmý. Öyle bir saltanat ki bu imreniyor alemin cümlesi. Baþýmýn tacýsýn, bense babamý uðurladýðýmýz cennetin ayaklarýnýn altýndaki bekçisi.
Dün gece seni düþündüm anne, sen yoktun ama sensizlikte.
05 Mayýs 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçevan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.