Yýllar mýdýr deðerlendiren seni, Ah dost… Bir bilsen, bir görsen, Bendeki seni.
Yokluðun yok, Her daim içimdesin çünkü. Hasret nedir bilmem… Laf aramýzda dost, bu kelimeyi pek sevmem.
Dünden önce baþladý, yarýnlarda da sürecek, Dost, bu kervan çok yol aldý, daha da yürüyecek. Hatýralar biriktirdik vagonlar dolusu, Ölüm deðil beni korkutan, sensizlikti doðrusu…
Dün yine Sakarya’da dolaþtým, Hafif bir yaðmur altýnda. Kaðýt helva aldým köþedeki amcadan, Yiyemedim be dost, sen geldin aklýma aðlayacaktým.
Bu simitler þimdi niye tatsýz, Ayný fýrýndan alýyorum oysa… Bu çay da olmamýþ be usta, Nerde o eski tatlar, yoklukta bölüþtüðümüz dostla…
Yýllar mýdýr deðerlendiren seni, Ah dost, þahin bakýþlý, yufka yürekli kardeþim, Merak etme, ben biliyorum sendeki beni, Ve þunu da biliyorum ki ölüm bile ayýramadý bizi.
Ama seni deðiþmiþ gördüm biraz, Ne o sevinmedin mi ziyaretine geldiðime. Kýzlarýnda gelecekti, ama okuldalar biliyorsun. Beni öptüler senin yerine…
Ah dost… Ve bu gülü verdiler bana, Gözlerinde sana olan hasretle, Koyayým diye mezarýnýn üstüne…
05.06.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçevan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.