Ben gölgene sevdalý bir bulut,
Seni sevmekten sanýk yüreðime,
Diyorsun ki, unut!
Aþk tüten gözlerin,
Öyle bakmýyor güzelim, bakmýyor.
Avuçlarýnda kaybolurken zaman,
Diyorsun ki, bitsin!
Ne kadar kanatsa da sözlerin,
Veda soluyan buhur nefesin,
Öyle çýkmýyor güzelim, çýkmýyor.
Her alev, önce kendi külünü eler,
Ömrüne ferman biçen rüzgârda.
Sevdanýn en harlý yangýnýna
Odun taþýmak mýydý günahým?
Diyorsun ki, aþkýmýzýn köküne,
Bir kibrit çakalým gitsin!
Kömür külünden daha siyahým,
Köze ne yapar ki kibrit alevi?
Yakmýyor güzelim, yakmýyor.
Ayrýlýk sözlerini çiðneten nedir?
Neden geceye döndü sabahým?
Diyorsun ki, elveda!
Hâlâ ben atan göðüs kafesin,
Seni takmýyor güzelim, takmýyor.
Güle güle derken, titriyor sesin;
Neye yarar son eyvahým?
Vefasýz aþklar kütüðüne,
Ýstesen de pamuk ellerin,
Çivi çakmýyor güzelim, çakmýyor.
Diyorsun ki, benden bu kadar!
Bilirim ki geçmez senin hevesin;
Yüreðimde hüzzam çalsa da ahým,
Þairlik gururumla gözümden yaþlar,
Akmýyor güzelim, akmýyor.
15.04.2010
Muhittin Alaca