Doğa Sevgisi
Daha önce anlatmýþtým sizlere,
hayvanlarý ne kadar sevdiðimi.
Ben doðayý da severim ayrýca.
Çimlere yatmayý meselâ,
Tepinmeyi üstünde.
Sonra efenim domates, biber.
Menemende fena gider.
Hýyar…
Bayýlýrým.
Salatalýk demem lâzým belki,
Biraz kaba kalýyor hýyar deyince.
Ama tadý kibar…
Baþka, baþka, heh buldum, meyveler.
Enfestir, bunlarda çok faydalý.
Her gün yemek lâzým.
Tüm yeþillikler güzeldir,
Sofrada eksik etmemeli.
Dostlara sevdiklerimize ikram etmeli.
Þimdi bir gerçek var ki,
Onu da inkâr etmemeli.
Hepsi masum deðil doðadaki
Sebze, meyve ve bitkilerin.
Mesele fazla yersen inciri,
Cýrcýr olursun, bildiðin isâl yani.
Isýrgan fena yakar.
Doðayý seviyorum diye,
Salak gibi gidip sarýlýrsan eðer,
Bin piþman eder seni…
Týpký ham insanoðlu gibi.
Ne de olsa çið süt emiyoruz…
Sen sen ol doða diye, güvenme tümden.
Seç eline alacaðýn þeyi, kokla, yokla, düþün
Yýka bi güzel yemeden önce.
Ýnsaný sorma sakýn, kavun deðil ki
dibini koklayasýnda anlayasýn.
Peki nasýl seçeceksin?
Ýþte onu da ben bilmem…
12.38 – 15 Nisan 2010
Bakýrköy - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.