Bir pazar öğlesi,
güneş tam tepede değil ama ısıtıyor yine de.

Deniz çarşaf gibi uzanmış,
karşı kıyı sisler içinde, hayal meyal.
Balkon demirine konan bir kumru,
kendi kendine bir şeyler anlatıyor sanki.
dinliyorum.

Anlamasam da sesindeki o telaşsız tınıyı seviyorum.
Sokaktan geçen bir arabanın sesi,
uzaklardan gelen belli belirsiz bir müzik,
komşu bahçeden sızan hanımeli kokusu…

Hayat küçük anların toplamı değil de ne?
Bazen durup sadece bakmak gerekiyor,
acele etmeden, bir yere yetişme telaşı olmadan.
Bulutların gökyüzündeki yavaş dansına,
rüzgarın yapraklarla oyununa.
Zaman dediğin ne ki?

Bazen bir kumru sesi,
bazen bir koku,
bazen de denizin kıyıya vuran sabırlı sesi.
İşte öyle bir an şimdi,
Ne eksik ne fazla,
sadece var olanın dinginliği.
bir nefes alıp veriyorum,
hepsi bu..

Merdümgiriz