İKİ YAKA

evvel /kar taneleri gibi döndürüp, savururken beni
sûretini göremediðim sen
yaþamsal nabzýmda atmýyorsun þimdi

ay gülümsüyor sularýmda artýk
acýdan tatlýya dönüþüyor her lokma
doðadaki harmoninin içinde/duyumsayamadýðým
saklýda kalanlar, sýzýyor çatlaðýndan

bahar þarkýlarýnýn, ahenkli ritminde yüreðim/in
yaþama kanat açýþýný, seyre dalmýþ bedenimle ruhum
hayatýn sesini dinliyor
bir bir çözülüyor boðazýmdaki yumrular
içimde, bir týrtýlýn kelebek olma azmi
sanki, gözlerimde baþka bir dünya var

öyle bir söküldün ki, yüreðimden
gitme kal dediðim, yenik zamanlarýn acýsý
bir zafer duygusuyla, derinde yitiyor
içimi, kadifemsi bir mutluluk sessizliði kaplýyor
elveda hüzün derken

ve sonra saçlarýmda bir el !
düzeltiyor düþ daðýnýklýðýmý

içinde kök salamadýðým
meyvesini yiyemediðim, yasak bir cennette gibiydim
bari güneþin resmi kalsaydý derken
o da gitti mecburiyetten

“el çek tabip el çek yaram üstünden
sen benim derdime, devâ bilmezsin”

bu onmaz bir yara / kalýcý hasar
dönmez ki yeþile, zamanýn sararttýðý yapraklar
düþ/çü düþümden, artýk gece yolcusuyum ben
ömrümün baharlarýnda kaldý baharým

sisini geçemedim sabahýn
geceye geri sayýyor zamaný / ayaklarým
bir tek beni aldatmayan, yalansýz yalnýzlýðým/ý
bilirim /kendime mecnunum /leylâya eþ

aþkýn/ ölümün iki yakasý/nda
kýþ güneþinden birer demet /üþüdüm
kanýyor, çocuk dizlerim/e yenik / düþtü/m
hükmünü yeniden sürmede siyah / kirlendi naif beyazým

artýk vakit geç, yol dönülmez
kýrmýzý gözleri harlandý ateþin
çapraz kuþatmadan cümle aþklar yýkýldý üzerime

düþlerim, batýk bir gemi / sonsuz esârete yolum
ömrümün avazýnda kaldý gür sesim
düþ/çü düþümden /kanmam / ben gece yolcusuyum...


"el çek tabip el çek"(Erzurumlu Emrah)

Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: