Gözyaşlarımı Silme Kirpiklerimde Sen Varsın

Yarýnlarýndan arýndýrýlmýþ
Son dünümdü bugün...

Þiirlerin sustuðu vakitti
Ucu yanýk mektuplardan çýkardým mazini
Eskimiþ bir sayfada,
Gözlerine yazýlan þiirlerimi buldum
Bütün harfler seni anlatýyordu dün gibi
Bütün cümlelerim gözlerini...

Zaten benim alfabem hep sekiz harfti
Gözlerin/gözlerin/gözlerin...

Þimdi her þey bana sitemkâr
Bir yanýmda Ýstanbul aðlýyor
Bir yanýmda martýlar...

Ah
Ne destansý bir aþktý bu
Bulutlardan ismini resmettim
Yaðmurlardan gözlerini içtim
Avuçlarýmdan yüreðine mecnun oldum da
Leyla kadar sabrýn olmadý bana...

Dün yine rüyama konuk ettim seni
Ellerimde bir demet gül
Bir þeyler fýsýldýyordum
Evet evet...
Dilimdeydi bir Nazým hikmet þiiri
Ekmeði tuza banýp yer gibi
Seviyorum seni...

Ve uyandým...
Sanki diz çökmüþtü Ýstanbul önümde
Gözümde þiirler uçuþuyordu
Martýlar kanatsýzdý hem de
Boðazý da gördüm evet
Ýki yakasý da senin ellerinde...

Beni gözlerine baðýþla
Dur!
Gitme!

Ne yakýlasý dünyaymýþ bu
Dilimde hep hüzzam þarkýlar besteleniyor
Nereye baksam gözlerin hep þiirlerime deðiyor
Kör etmek istiyorum gözlerini beceremiyorum
Ne görülmeyesi dünyaymýþ bu
Gözlerinden bir türlü vazgeçemiyorum...

Susuyorum bazen öylece
Ýçimde hala gözlerin konuþuyor
Her yer yosun rengi sanki
Her yer gözlerin gibi
Asil, sevilesi...


Tutmayacaðýný bilsem de
Son kez ruhuna uzatýyorum ellerimi
Bir dua daha okuyorum
Ama gözlerin için
Ben ruhunu asla öldü bilmem
Ve ruhumu kara topraða dost edemem...


Ne yalancý dünyaymýþ bu
Yârim benim avuçlarýmda
Ben yârimin bugünü bile olmayan yarýnlarýnda...
Ölüyorum...

Þiirlerden anladým
Sýðmýyorum onsuz bu hayata
Susuyorum
Susuyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: