Hafızam Kayıp Sana
Yine sensizlikte yýkadým gözlerimi
Gözyaþlarým dilenciydi sana
Ve ben sana konuþamayan bir lal
Kalbim saðýrdý oysa
Ve sensizliðin adý melal...
Yetmiþ yedi þiir sonra
Ýç çöküþlerim baþladý sana...
Ve dün gece sustu yüreðim...
Gecenin sükûtundan hissediliyordu
Hedefi belliydi yýldýzlarýn
Hiçte muteber görünmüyordu ay...
Ve ansýzýn...
Gökte belli belirsiz bir kargaþa
Ve isyan çanlarý çaldý yüreðimde
Yine sensizlik yaðýyordu geceme
Hem de saðanak yaðýþlý...
Ýçimde ürpertiler
Þiir yazýyordu gözlerine...
Dolu dolu yaðmaný beklerdim oysa satýrlarýma
O gözlerine yirmi dokuz deðil
Yüz yirmi dokuz harf az gelirdi
Yeter ki...
Yazabilseydim tenine beni...
Þimdi þiirlerime çok gelir gözlerin
Kelimelerim kör
Alfabem saðýr...
Dinle...
Bir türlü sensizliði kabullenmedi kalbim
Oysa ben gecelere bile
Gözlerini resmettim
Fakat...
Sensizliðin kitabýydý dilim
Bu yüzden çaresizdim...
Zaten bir kere çektin gözlerine bensizliði
Ýkincisi çok gelmez mi?
Der dururdu kalemim...
Oysa bendim gözlerinin kalemi
Artýk acýmam kalmadý
Bir dahasý olursa vururum
Tek kalan þiirimle gözlerini...
Artýk çareyi kabul etmiyor çaresizlik
Ve sadece geceme yaðmýyor sensizlik
Gözlerim hesapladý
Hiç gitmeyecekmiþ
Üç yüz altmýþ beþ gün sensizlik...
Saate bölersen
Dakikalar anlatýr her þeyi...
Teorinde kayboldum
Hafýzam kayýp sana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.