ÇALAMAYACAKSIN ÇANI

boþ, beyaz bir defter açýyorum kendime

sen olmayacaksýn içinde

ne ismin, ne resmin, ne de hayâlin

kýsa bir telâþ gibi geçireceðim seni zamandan


çýkarýp baharý, sakladýðýn yerden

yaz bahçelerine yol alacaðým bundan böyle

acýlý, yaslý olmayacak yüreðim

hiç olmadýðý kadar bol olacak düþ tomurcuðum


içimdeki denizin durulmuþ sularýnda

korkmadan yüzeceðim doya doya

ulaþýlmaz, en uzak yýldýza süreceðim seni sonra

aksin olmayacak hiçbir suda

ve düþeceksin oradan kýraç topraklara



dingin akþamlarýmda

ne gelmeni duyacak ruhum, ne de gitmeni

þ i m d i

güneye dönüyorum yüzümü

sýyrýlýyorum soðuk sarhoþluðundan yavaþ yavaþ

süpürüyorum

arkandaki rüzgârdan kalan toz bulutlarýný

yeþil çimenlere basýyorum çýplak ayaklarýmý

güneþi görebiliyorum artýk

topraðýn yüzünden, yaþamý duyumsuyorum

týrmanýyor usulca vücuduma

gülecek, içimde aðlayaným



gitme kal yerine

gelme sözünü asacaðým dilime

bozuk bir plaktaki gibi

durmadan dönüp duracak öyle

ezberleyecek bu aþkýn bittiðini


dündeki anýlarý, sileceðim o þehrin sokaklarýndan

emânetin kalmayacak hiçbirinden

gece yýldýzlarýn düþecek saçlarýmdan

gün yüzü sereceðim akþamlarýma

kararmayacak gecede ay


suyu kesilmiþ, uzak bir çeþme

cadýlarýn korkusundan gidilmeyen bir masal ülke

çocuklukta korkulan

merdiven altýndaki heyula

o büyük siyah þemsiye

ayaklarým yürümeyecek oraya bir daha

bir daha çalamayacaksýn hüzünlü çaný

sen notre damýn kamburu

bundan böyle, bende merhamet arama


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Sosyal Medyada Paylaşın: