PERVÂNE YÜREĞİM

sükût ikrardan gelir denir

susuþum kabulleniþim deðil /çýðlýðým benim

bir karanlýk ayna içim

göremiyorum kendimi neresinden baksam


ýþýðýmý arýyorken

içimi ezen bir bakýþ fýrlýyor içinden

göðsüme sapladýðý hançer

ferimi söndüren, beyazýmý karalayan

yüreðimi ateþinde kilitleyen sözü(nde)

yollar çýkmaz, yýkýk köprü



payidar kalacak olan

geri alýnamayacak dilden çýkan

harlanan ateþte saðaltýlamýyor bir türlü sýzým



timsah gözyaþlarým olmadý benim hiç

hem içimde hem dýþýmda aktýlar hep

madalyonun iki yüzü de ayný dünyam

deðiþtirmedi beni hayat aynam

ne pinokyo oldum ne de külkedisi


kör ve saðýr bakanlarýn elleri dolanýyor

kör yarasalar uçuyor yürek boyumda

aðýz dolusu kanlý söz dökülüyor kalbimin sarnýcýna


kanýma karýþýnca zehirleri

kanatlanýp uçacak sevinçleri

ben görmeyeceðim naralarýný belki

duman kesecek gözlerimi

yaktýklarý anýzýn bir parçasýyým çünkü

yangýnda en son görecekleri

dikenini batýrdýðý gülün, soðuðunda üþüyen

kanatlarý kýrýk kuþun, yüreðinin gölü

apak bir gökyüzü!



(…ömrüm boyunca pervane olan yüreðim; aðla aðlayabildiðin kadar…öleceðini

sandýðýn günler geçmedi mi?...)



Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: