BİRŞEY

bu dünya dediðimiz hayatýn,
zenginlerindenim nacizane.
benimki,okyanustaki damla misali,
ben demem bile,bir þey aslýnda;
bütününe baktýðýmda,hiç birþeyim..
benim için, birþey ifade edenler var ya ;
onlar için,ben de birþey isem,
hiç birþey olmadýðým bu dünyada,
olmuþum demektir..
diðerleri için,ben zaten yokum.
hani,bir var bir yok,gibi bile deðil..
kumdan kaleler bile,þahit olabilir,
anlarýný yaþadýðýmýz,bu dünyanýn..
iz býrakabilmek göçerken,
kaç kiþiye nasip ki..
ben,görevlendirilmiþ olduðuna inandýðým;
ses veren,ýþýk saçan,çað devirenlerden,
deðilim..
cür’müm kadar ses getirmiþsem,
yaþarken bu dünyada,
ayrýlmak zamaný geldiðinde;
arkama dönüp,el sallerken birþeylerime,
izin verirse yaradaným, iþitmeme ;
çýðlýk atarak geldiðim,dünyadan,
bana gelen sesleri de,duymak arzularým..
musalla taþýnda yada dört kolluda,
ben dahil,dörtlü olmak korkum..
kalkmamak,kalkamamak da var o taþtan..
adam aransýn,istemem..
gündelikçi pazarlýðý yapýlsýn,
hiç istemem..
kalabalýk mý geldin ki, dünyaya
diye soran olursa eðer;
kaç kiþi idik anam bilir,
þahit de tutamam onu þimdi;
ne benim,ne de kimselerin sorusu,
cevaplanmayacak yerde senelerdir..
ben inanýyorum ki,bekliyor bizleri.
birþeylerimden emin olduðumdu o,
çokça,birþeyler olamadýk ki,onunla dünyada;
anlatacak kadar olmasa da ,
yediðimiz,içtiðimiz
ben olmamda ,onun sahipliði
musalla taþýnda yatmamdan,
kat be kat uzun.
onu bana,beni ona baðlayan,
göbek baðý olmasa da þimdilerde
mezar taþý þahitim...
Sosyal Medyada Paylaşın: