AŞK...

Miatlar sarardý kederinden,
Kavruldu içinde ne varsa;
Küçüldükçe küçüldü dünya,
Kývýlcýmlar düþtüðünde gözlerinden.

Söküldü akýl, çürüdü beden.
Takvimler kurudu, sebep bilmeden.

Benden kalan geriye,
Islak gül kokusunda bir kefen;
Sureti sen...

Alevlerin içinden,
Bir çocuk gülümsüyor öteden,
Adýna aþk denilen...


m.abdýrgan


Sosyal Medyada Paylaşın: