herkesin öyküsü aynýymýþ sevgilim
hangi þehre kaçarsak kaçalým
uzaktan parlayan ýþýklara yaklaþýldýðýnda ancak
görülüyormuþ
yansýyanlar
aynalar
her yerde beni
her yerde seni
aksettiriyormuþ kendimize
bugün
çirkindim karþýmda
bugün
bir þehirden çýkmýþým yine
geç de olmuþ seneler ya
geç de olmuþ … ya
… ya
…
ancak gelip saklanmýþým
hayallerime
…me
...me
…
bugün
yine üzgündüm karþýmda
dönüyor, dolaþýyor
dolaþýyor, dönüyor
hep seni söylüyor aynalar
susuyor, aðlýyor, susuyor
sonunda
“ben de” diyor
hep seni kusuyor
dýþýndakilere
bugün
yine sana bakandým karþýmda
parlýyor, paslanýyor, parlýyor
yine
seni resmediyor
bedenimdeki izlere
aynalar
yine seni kanatýyor
saçlarýma
bugün de
kendimden parçalarla
büyüyorum bak sevgilim