kadýn; gözlerine beyaz çekmiþ ya
kalbini de süpürmüþ sonunda kýrmýzýya
ah ne zordu ama
iþte
þimdi aþýk olacak
adam; elleri bembeyaz
týrnaklarý kapkaraymýþ
çok zaman geçmiþ
sevilecekken tam da
þimdi baþkasýna dönecek
kadýn; seviyorken konuþmayý
konuþuyorken adam da
bir kadýn giriveriyor dillere
bir kadýn ve bir adam
yine üzülecek
adam; affettirmeli kendini geçmiþe ki
yeniden baþlamalý ki
tüm günahlarýný
yedinci dönüþünde
tövbelesin
kadýn; açmýþken yüreðini
gösteriyor yalancýktan
yine de gülüyor gözleri
öyleyse diyor
git üzdüðüne
adam; umudu gibi fakirlerin
koyup heyecanýný cebine
koþuyor
eski bir sabaha
kadýn; hala bekliyor yollarý
son gideni de deðil de
kimseden gitmeyecek olaný
sanki
adam; ayný adam
geliyor da
üzgün de
kadýn; ayný kadýn
bekliyor da
üzgün de
adam; geçmiþ diyecek
affetmek diyecek
kadýn; ayný kadýný, ayný adamý biliyor
gözlerini düþürüyor
adam; birazdan bir kadýna
aðlayacak
kadýn; hem bir kadýna hem bir adama
aðlardý hep
büyüyorum bak sevgilim
iþte, yine, yalnýz…