Tut ellerimden...

Tut ellerimden...

Yaþam kadar deðerlidir bu aþk
hüzün yaðmurlarýnýn ýslattýðý saçlarýn
ve geceye karanlýðýný satan,
siyah gözlerinin buðusu þahittir.
gecelere bile sýðmýyor benliðin.
ne yaþanacak bir kaderim,
ne de taþýyacak bir kimliðim
kalmadý artýk. anlayacaðýn hiçim.
anlayacaðýn bu þehirde bir yitiðim.
hangi yaðmur dökecek seni,
avuçlarýmýn içine damla damla.
hangi sel alýp götürecek,
aþkýnýn aðýrlýðýný bedenimden.

bilmiyorum artýk hiç bir þeyi.
siyah gözlerinin en sakin,
en karanlýk yerine baþlatmak istiyorum
ömrümdeki bu son göçü.
þimdi, küllerim savrulsada etrafa,
ebediyeti çaðýran aþkým,
hediyedir benden sana...

benim kadar çok seviyor mu gittiðin?
o, gözlerine hiç usanmadan bakýyor mu?
adýna þiirler yazýp, sen diye aðlýyor mu?
hayalindeki bir tebessüme uykularýný satýyor mu?
sevgili, seviyor mu seni ben gibi?
ardýna bakýyor mu her gidiþinde?
söyler misin sevgili, söyler misin?
söyleyebilir misin?..

ben en aðýr yeminleri etmiþken
içimdeki beni sen etmiþken.
nereye gidiyorsun, nereye ?
yaralý bir güvercin penceremde
savurduðun aþkýn kýrýntýlarýný yemekte.
tut ellerimden gidelim birlikte
ölümün arka kapýsýndan girelim
ruhu çýkmayan bir ölümün,
mutluluðunu yaþayalým...

Hatip ÇÝÇEK






Sosyal Medyada Paylaşın: