Gerçeğe Doğru...

Gerçeðe doðru…

Yine yorgunluðun pençesinde bedenim
Gözlerim dalýp dalýp gidiyor çok uzak yerlere
Ellerim, sýcak bir alevin içinde durmakta
Sen yoksun, sensizlik en acý haliyle gülümsemekte
Yalnýz þehirlerin, soðuk kaldýrýmlarýnda,
Ýnsanlarýn koþuþturmasý baþýmý döndürüyor.
Nereye gidiyorsun ey beþer?
Bu yolculuðun adý nedir?
Nedir bu amansýz savaþýn, vuruþun, vuruluþun
Nedir ?...nedendir ?...

Hayat, anlamlý bir yolculuk aslýnda,
Hiçbir þey tesadüf deðilken asýlda
Var olmak boþ bir olgu olamaz kitaplarda
Alemler, bir imza deðil mi sayfalarda ?
Sen bir gerçekliðin adý deðil misin batýlda ?
Neden bu duyarsýzlýðýn cehaleti ?
Var olmak sadece varý bilmek deðildir
Varlýða giden yolda mum gibi erimektir.
Her þey olabilmek hiç olmakla mümkün
Yokluðun varlýðýnda var olabilmektir,
Benliðini bentlerle çevreleyip,
Ruhunu gerçeðe teslim etmektir varlýk…

Aþk ne denli güçlüyse yüreðinde,
Gerçekte o denli yakýn olurmuþ insana.
Hoþlanmak, sevmek, aþk güzelde,
Özlemim bunlarýnda ötesinde olana
Varlýða giden yolda düþmeden, bitmeden,
Yokluða yitmeden ulaþabilmek için
Hak olana hayranlýk gerekmekte…
Gerçeðe hayran olabilmekte…

Bu asýl olmayanlarýn gerçekteki batýllýðý
Siyahýn, beyaz. beyazýn ise siyah sayýldýðý
Aþkýn, hayranlýðýn bilerek yalanlandýðý alemde
Gerçekliðe doðru göçü baþlatmak ve
Var olaný dilemektir tek çare…
Var olaný dilemektir…

Hatip ÇÝÇEK







Sosyal Medyada Paylaşın: