Yine bir sabahýn umutlu gülüþleri penceremde Avuçlarýmýn gökyüzüne açýlýþýnýn meyveleri heybemde Gözlerim, çok uzak yerlerin sýrlý yolculuðunu sürüyor Ben, aðlýyor gecelerin sinsi yalnýzlýðýnda ve geç deminde Yaþam ne kadar da garipti bakýþlarýnýn tutamadýðý gitmelerde Ellerinden gökyüzüne doðru býraktýðýn uçurtman, Zamanýn sandýðýna gömdüðün çocukluk anýlarýn, Sen de biliyorsun gelmeyecekler bir daha sana. Dönmeyecekler…
Yüreðimin delik çatýsýndan içeriye sýzan yaðmur sularý Biriktiriyor acýlarý boþ odamýn soðuk zemininde. Aðlýyor neye aðladýðýný bilmemenin garipliðindeki ben. Gidenleri bir bir görüyorum. Gelmeyeceklerini de biliyorum. Nasýl bir yolculuk bu? nasýl bir yol…?
Hüzün sancýlarý baþlarken ansýzýn. Ben gerçeði arardým Umutsuzluðun varlýðýnda elbette bir umut vardý derdim Yaþamak sýrrý bir çocuðun berrak gülüþlerinde saklýydý Her bir tebessüm ediþinde sevgi dökülüyordu avuçlarýma. Bulmuþtum içimdeki garip yolculuðun sýrrýný. Beyaz güvercinler, gökyüzü, yýldýzlar her þey bir baþka güzeldi Bir baþka bakýyordu gözler gözlerime. Sevgiyle coþuyordum… Gidenlerin yolculuk telaþýný daha iyi anlýyordu benliðim. Daha iyi anlýyordum gitmelerin, gelmelere dönüþmemesini.
Hatip ÇÝÇEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatip ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.