Ey!.. Gece...

ey gece...

ey gece,salýný salýný karanlýðýna düþen karlarý gördün mü?
dirhem dirhem azalýyorsun beyazlar düþtükçe üzerine.
týlsýmlý bakýþlarýný gizlemen hangi sebeptendir?
ey gece, benim yüreðimi sisli bakýþlarýyla titreten o sevgiliyi,
uðruna benim olmayanlar hariç her þeyimi feda edebileceðim,
o sevgiliyi, o, bakýþlarý yýldýrýmlarý çaðýraný gördün mü?
beni ardýna bakmadan gideni, sileni gördün mü?
söyle bana ey gece, söyle...

böyle olmalýydý diyor rüzgar. yaðmur ve güneþ.
ben hangi þehirlere sýðýnabilirdim ki, aþký, aþýk olduðum,
küllenmiþ olmama raðmen, ateþi göremeyen sevgili,
gözlerimin içine baka baka yalanlamýþken ?
hangi sevda kahramanýný bulabilirdim ki?
ey gece, sen söylesene, böyle olmamalýydý de.
de ki, o sevgili senle olmalýydý, sen onla olmalýydýn...

ey gece, kar yine yaðýyor mu üzerine ?
yine siliyor mu seni, hiç acýmadan örtüyor mu rengini?
býrak örtsün be! býrak yaðsýn. nereye kadar yaðacaksa.
elbet bir gün eriyecek olan o deðil mi ?
yine geceye kalan karanlýðýn, karanlýða kalansa sen,
sana kalansa senin rengin olmayacak mý?
geceye, kalan karanlýk,
karanlýða. kalan gece,
kara, kalan su...deðil mi ?

bana, kalan aþk,
aþka, kalan ben,
sevgiliye, kalan hiç,
hiçe kalan sevgili... deðil mi ?

Hatip ÇÝÇEK


Sosyal Medyada Paylaşın: