_meðerse ben hep seni özlemiþim
dudaðýmdan öpen kor þarabým
ciðerlerime asýlan tütündün
can’ýmdýn aldýðým her nefeste
varlýðýný bilmeden
sana susadým yýllarca
içtim seni kana kana
bitiremedim
_meðerse ben hep seni istemiþim
þiirlerimin mürekkebi kanýn
her dizesi ruhundan bir soluktu
geceden kara yüzlerde
aydýnlýk gülüþünün hayaliyle can buldum
hep sana kandým
"seni seviyorum” u bol, ucuz aþklarda
ve senin oldum ahenksiz her ritimde
_meðerse ben hep senin adýný çaðýrmýþým
aþkýn her yanýlgýsýnda
omzunda aðladým
senin bakýþýný aradým
bana uzak, anlamsýz gözlerde
kabus dolu gecelerin ertesinde
ilk senin yüzüne gülümsedim
güneþten önce
her sabah,
kahvem niyetine içtim seni
nefesimde hoþ bir tat býrakandýn
_meðerse ben seni þimdi sevmemiþim
ömrümce taþýmýþým yüreðimin en hassas yerinde
kelebek kanadýnda aþk misali
ikimizi üflemiþim gökyüzüne
belki bulutlara eriþir
yerleþiriz diye pamuk þekeri tadýnda
günün aydýnlýðýný çalýp hýnzýrca
süreriz diye en zifiri mahzunluðumuza
_meðerse ben ezelden beri seninmiþim
adýn adýma yazýlmadan çok önce .
Banu Uludað – 14 Þubat ‘10
*sevgililer gününüz kutlu olsun