Yedi dipsiz vadiden geçtim, Gözlerimin bebeklerini, Kaf’ýn doruklarýna diktim hep uçarken. Kanatlarýmdan dökülen umutla yeþerdi toprak, Rüzgara karýþtý çýðlýklarým, Ve boþlukta bir fýrtýnaya dönüþüverdi feryatlar. Ardýmda görmeye alýþkýn olduðum yoldaþlar, Birer birer döndüler geri. Beni benle baþbaþa býraktýlar dost bildiklerim. Umudu baðladýðým her dal kurudu gitti. Aþkýn o tatlý ýrmaklarýný geçtim,ýslandým. Tüylerimde kalan damlalardan tattým aþkýn tadýný. Kýsa süren bir düþte cenneti yaþadým. Cennetin kapýlarý gözlerime örtüldüðünde, Bu düþ te bitmiþti artýk. Karanlýklara gönderdim ýslýklarýmý, boþlukta yankýlandý sesler. Bana döndüðünde bir isyaný anýmsatýyordu o yanký. Gözlerim bir büyüyle baðlandý ve uyudum yýllarca. Aþka kapanan gözler,gerçeðe açýldý bugün. Gecikmiþ bir uyanýþtan geriye, Kabuslar ve de karabasanlar kaldý. Yedi dipsiz vadiden geçtim. Ve Yedinci vadide bedenimi terkeyledim. Maddeden arýndý ruhum, Damarlarýmdan çekildi kan. Gözlerimde sönen fer, Tekrar parlamayacak bu sefer. O söndü ve ziyasýný yitirdi. Bir yamaçta dalgalanan bulutlar, Kucak açtý naciz ruhuma. Ruhumu özgürlüðüne terkeyledim. Kanatlarýný umarsýzca açacak ve uçacak þimdi. Azad ettim onu gönlümden. Ben ki bir anka idim, Onu da ardýmda býraktým geldim. Yurt edindiðim bu yalnýzlýða gömsünler naciz bedenimi. Ruhum uçsun tepemde özgürce. Yüzünde göreyim yattýðým yerden tebessümünü. Mutluluðunu,bahtiyarlýðýný seyredeyim kafi. Bu yolculuk ta bitti. Yolun sonu göründü. Kulaklarýmda sopranonun çýðlýðý. Beni benden alan namelerde, Bir bayrak gibi dalgalanan hayaller, Mazi gözlerimde bir film þeridi gibi;hýzlý ve de hazin. Seni bu sevgiden azad ediyorum. Bu sevgisizlikten azad olundun. Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.