telaþa boyun eðmeden geceler boyu
kanatsýz melekler çoðaldý ceplerimde
onlarla çözdük þehrin ipini yuvalarýndan
sýnýrlarý hep ýslaktý taþýrýrdý uykumu
karanlýðý sevmedim kýrýlýnca aynalar
hiçbir dua teselli etmedi beni
oysa elma kadar haindi ayrýlýðýn tadý
ah! hep çýrýlçýplaðým hayatta…
yaslanýp yaþlý bir aðacýn gövdesine
þapkamý çýkarýp dinleniyorum düþümü baðýþla
her rüzgârda gemilerden kýzlar düþüyor
ben çoktandýr aþk yaþýyorum o denizle…