Acýlar yýkanýrdý hayatýn milsiz kýyýlarýnda
ki;
sazlýklar kadife sesinle açardý nehirlerde
inançlý düþlerini verirdin su perilerine unutuþ yerine
sevdiðin kadardý aþkýn alevli týnýsý özlemle yanan
beyaz teninde su damlasý seviþmelerdi duruluk
daðýlan saçlarýnda gezerdi rüzgâr
ve içine akýttýðýn kadardýr acý
gamzelerin terk etmeden önce yaðmuru…
dans ederdin narin bedeninle parmak uçlarýnda
neden dizlerin çöktü Lethe…
kararmadan gökyüzü bulanmadan nehir yataðý
bulaþmadan ayrýlýk dudak izlerine
ne güzeldin sen Lehte
rengin adýydý kent sen gülünce…
üzüm suyuna karýþan kansa hüznün rengi
neden dudaklarýn renksiz…
Delos kayalarýnda kaç kez alçalýp yükseldi sesin;
martýlar çýldýrdý yýrtýlan gökyüzünde
nehirler taþtý göçtüðün tende
iklimler gezdiren elleriyle saçlarýný tarayan
tekrar tekrar öptüðün heykel
defne aðaçlarý yasý öðrendi seninle…
unutmak arýnmanýn haliyse
bu yaþlarda neyin nesi Lethe…
zambak teninde tutulurdu dolunay
sevdiðin irislerine…
ve unutmakla baþlardý çileli aþklar
ölümle yýkanýrdý her hatýrlayýþ
ve Lethe deniz gözlerini çalmadan önce;
lekeli rüzgâr alasýydý þiirsi diline kalanlar…
yakana taktýðýn keder çiçekleri çoðalýyor
neden görmüyorsun…
Lethe, eteklerine döküldüðünde zaman ýslaktý gözlerin
hüzne çevireli yüzünü kirpiklerinle boyandý gece
hançerli ellerinden aktý sular göðüslerini açarken gün
unutmak resmini çizdiðin tuvale saklandý renkler.
þarkýlar söylerdin lir çalardýn geçmiþinde
neden ellerin aðlýyor Lethe…
deniz kabuðu kolyeydi anýlar dizisi
hiç boynundan çýkarmadýðýn
kumsala yazýlý izlerdi dizeler dalgalarýn sildiði
gittiðinde durdurdun dünyayý
gök yalnýz
yer suskun
iki cümleydi veda seremonisi…
yüreðin sevgiyi kuruttu mu?
neden ölüyorsun Lethe…
kana kana içsek de neden acýyý unutmuyor dilimizdeki tat!