Bir halka daha ekledim hata zincirine, Hiç düþünmeden ne olur sonu. Kapýlýverdim o eþsiz gülüþüne.
Ýlk hatam deðildi, þüphesiz son da olmayacak, Gerçekler aþikar bu serüven baþlamadan sonlaþacak Belki yanacak yürekler geceler hasret kokacak.
Bir halka daha ekledim hata zincirine, Korkarken ölesiye yenilmekten, Baðlanýverdim saçlarýnýn her bir teline.
Dört mevsim geçti, beþinci mevsim yaþanan, Yýllardýr aranan bir türlü bulunamayan, Hislerin mevsimidir bu, mantýðý olmayan, Bazen bir anlýk bazen de hiç son bulmayan.
Bir halka daha ekledim hata zincirine, Doðrularým kadar istekle... Ve... kanýverdim aþk kokan sözlerine.
Hata hatayý doðurur bilirim, Kaçmak isterim yapamam, hep geri gelirim, Býrakmaz yakamý lanet olasý kaderim.
Bir halka daha ekledim hata zincirine, Öyle... hayata boþ vermiþçesine, Çýkabilmek için düþtüðüm bataktan, sarýlýverdim ellerine.
Ýlkbaharda yeþile vuruldum, Sonbaharda sararýp soldu. Yazýn turnalardý yarim, Kýþýn diyar diyar göç oldu.
Bir halka daha ekledim hata zincirine, Yasaklarýn vakti beþinci mevsimde, Tutuluverdim bahar gözlerine.
21.07.1996 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçevan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.