ÖLÜMÜMÜN ELLİ İKİNCİ GÜNÜ…

gömüldüðüm
yere
doðru
çevirmiþler
burunlarýný
gemiler,
inat
edercesine
açýk
denizlerde…


tam da
özgürlüðümün
bittiði
burnumun
düþtüðü
ölümümün
elli ikinci
gününde…


gemi
gibiydi
istediðim
özgürlük,
açýk
denizlerde
burnunu
istediði
yöne
çeviren
gemi
kadar
özgür…


bense
deðil
burnumu
istediðim
yöne
çevirmek,
sahip
bile
deðilim
artýk
bu
kapalý
mekanýn
içinde…


öbür
tarafýndayým
dünyanýn,
elmalarýn
çok
þarabýn
hiç
olmadýðý…


tek
keyfim
ise
kulaðýma
nereden
geldiðini
bilmediðim
“ney”
sesinden
ibaret,


ancak
keyif
aldýðýmý
belirtecek
ve
o
ifadeyi
yansýtacak
bir
siluet
dahi
yok…

15.11.2008 izmir

Sosyal Medyada Paylaşın: