sokaða çýkma yasaðý çoktan konmuþtu benim hayatýma bana bile sorulmadan... fasulyeden dahi sayýlmamýþtýk hayatý oynamaya baþlarken, ne yukarýdaki ne de buradaki saymýþtý kendinden yana...
gençtik; ne 68 ne de 78’di kuþaðýmýz 98’de 18 yaþýnda romantik bir kuþaktýk... doya doya aþýk olduk. yani öyle zannettik ve nihayetinde biz de anladýk; fasulyeden bile sevilmediðimizi...
o turuncu mumlar eþliðindeki romantik gençliðimiz ise 22’sinde bitmiþti cerrahlarýn “lokal darbesi” ile...
þimdilerde ise griye çalan rengiyle virane yaþlý bir ev gibiyim, evin içinde içilen kýrmýzý þaraplar ise artýk romantiklikten çok öte, mumlar ise tükenmekte...
ve geç de olsa farkettik ki bu hayatta, küçükken ýslak pamuða gömdüðümüz fasulye kadar,
kaile bile alýnmadýk öldük: zira gömülmedik...
izmir , 29/11/2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut tekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.