seninle belki bir gün döneriz “eski”lerden aklýmýzda kalan çocuksu þehrimize.
“eski”lere alýþýk olduðumuzdandýr belki de dönüþümüz, yen içinde kalan kýrýk kollarla dolu bu þehre...
“eski” þarkýlar söyleriz, þehirdeki yalnýz gemilere inat... o gemilerde biz de olmak isteriz, sadece yalnýz býrakmamak adýna.
en zor þartlarda bile sacayaðýný kurmamýz yalnýzlýða alýþamadýðýmýzdandýr aslýnda...
bir zamanlar her þeyimizle baðlandýðýmýz, arkalarýndan aðladýðýmýz “eski” aþklarýmýzý unutamadýðýmýz gibi, arkamýzdan aðlayan þehri de unutamayýz hiç.
ondandýr nereye gitsek vazgeçemediðimiz “eski”lerimiz gibi, hüzünlü þehri de götürürüz beraberimizde. kim bilir kaç zaman hayatla baðlantýsýný koparýrcasýna balkonu, büyük camlarla kapatýp önüne koyulan birbirini tanýmayan iki koltukla ýssýz ve sonbahar hüznü çökmüþ baþýboþ sokaklarýna bakarýz bu þehrin.
ve kim bilir kaç kere yýkýp yeniden kurarýz kafamýzda. kaç kere terk etmek isteyip, küsüp utangaç tavýrla geri döneriz.
þimdilerde ise benim her sabah alacakaranlýðýnda efkarla uyandýðým bu yeni þehir aslýnda “yalnýzlýðýmýn baþkentidir”.
bu þehrin gökyüzünden soðuk duþlar gibi ürperdiðim,
kýyasýya nefret ettiðim, kara bulutlar diyarýnda deniz olmadýðýný bile bile deniz kýzýmý, öz’ümü, umarsýzca aradýðým,
sevdiklerim hakkýnda kanserli bir hücre gibi içten içe yayýlan, durduramadýðým kuþkularým. ....................... ....................... .......................
ben yeni þehre alýþamadým, týpký senin gibi... ..................... .................... .....................
ve belki bir gün döneriz “eski”lerden kalan aðlayan ve aðlatan, ait olduðumuz þehrimize... ‘izmir’e...
umut’umuzu kaybetmemek dileðiyle... ankara , 10/ 08/ 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut tekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.