kimsenin geçmesine izin vermeyecek kadar dar, yolu düzene sokmayacak kadar kaldýrýmlý ve matematiði anlamsýz bir yol...
darlýðý insanýn ruh yapýsýnda, kaldýrýmý selvilerin ardýnda, anlamý ise ayrýntýlarda saklý yol...
kaç kiþidir bu dar yola hayatla mücadele dolu bedenini sýðdýran... sonu ve dönüþü olmayan kaldýrýmda yürümeye çalýþan...
... yol kenarýnda selviler... ve kim bilir kaç kiþidir sevimsiz selvileri de alarak inandýðý tarafa giden... tabi görüntüdeki selvili mezarlýklarda ayrýlan yerde kala kalmadýysa...
...düþüncedeki hezeyanlar gibi fare ölüsü renkli yol...
kaç kiþi iþin içinden çýkýlmaz, baþ belasý, kapkara düþüncelerini almýþ, grileþmiþ bir asfaltla kaplý yolun kenarýnda hiç yardým etmeyecek kadar heybetli duran selvilerden diledi “aman”...
yoldan gelip geçen insanlar, yitip giden canlar, hiç durmadan deðiþen mevsimler... hep o yolda...
yolun ayrýntýsýnda ise malum þahýs þeytan...
ne zaman fark ederdi onun için, ne de mekan... yolun sonu ise selvilerle dolu na mekan...
ayrýntýlarý sevmemin nedeni þeytanýn hoþ olmayan tavrýný çýkarmamak adýnaydý belki, belki de ayrýntýlarda dolaþma inadý...
turuncuda mýydý þeytan yoksa fare ölüsü renk olan gri ile kapatmamda mý bu sevgiyi... ufak bir ayrýntýydý sadece benimkisi...
ayrýntýsý çok þeytaný bol bir yol hikayesiydi...
aklýma takýlan tek soru ise: peki bu dost görünümlü þeytan hikayenin neresindeydi?
þaþýrtýcý deðildi aslýnda cevabýn tekliði: hikaye ayrýntýlarla dolu olduðundandý þeytanýn yok oluþunun sebebi...
izmir , 06/05/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut tekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.