Boðazýmda düðümlenen birkaç damla
Vefasýz bulutlardan süzülen
Anladým ki boþunaymýþ
Yaralý yüreðimin çýrpýnýþý
Gözlerim sus dese de
Aðlýyor içimdeki denizler...
Silme istemem kalsýn
Ellerini de unuttum nasýlsa
Hiç olmayan yüreðini de al git benden
Beyaz güller býrak gönül sayfama
Sus!söyleme hissederim
Ayrýlýðýn naðmesini nasýl olsa…
Yitirdim ben de ne varsa umuda dair
Þimdi kâf daðýnýn ardýnda çok uzaklarda
Hüznün gemisine yüklendi her mýsra
Limansýz ummanlara sýðýndý yüreðim
Kimsesiz ,sensiz, yetim
Öylesi çaresiz
Zifiri karanlýklarda…
Üþüyorum sevgili
Ayazýn vurdu her inkar ediþinde
Yüreðinin sesini
Bense
Eriyen bir mum gibi
Iþýðýna gizlendim ümidinin
Tüm çiçeklerim soldu gecenin mateminde…
Hayalimde çizdiðim sen kadar gerçekti
Seninle yaþadýðým her aný
Omzunda aðlarken baþka bir dünyanýn
Masalýmsý düþlerinde büyüttüm sevdamý
Sense
O masalýn asil yürekli kahramaný…
Yanýlgýlarým hakikatin en âsi susuþlarý
Duymak istemediðim zehirden acý
Katran karasý sözler
Ben ölümün eþiðindeyken
Ölüm bile öldü elemimde
Yaþamýyorum artýk
Her yaným mahþer…
Züleyha Özbay Bilgiç
9 Aralýk 2009
Kütahya